Narodziny dziecka to sprawa osobista rodziców, a adopcja jest formą ochrony interesów dziecka, które utraciło opiekę rodzicielską. Z tego powodu na potencjalnych rodziców adopcyjnych nakładane są pewne wymagania, w tym dotyczące warunków mieszkaniowych.
Głównym wymogiem w zakresie zakwaterowania potencjalnych rodziców adopcyjnych jest: tak musi być. Jeżeli dana osoba nie ma stałego miejsca zamieszkania, nie może otrzymać zgody na adopcję. Obecność stałego miejsca zamieszkania musi być potwierdzona rejestracją.
Status zamieszkania
Zgodnie ze współczesnym prawem rosyjskim faktyczne miejsce zamieszkania obywatela nie musi pokrywać się z miejscem jego rejestracji. Podobnie jest z osobami, które chcą adoptować dziecko: wystarczy potwierdzić sam fakt rejestracji na stałe i nie ma znaczenia, że mieszkają i zamierzają mieszkać z dzieckiem w innym miejscu w przyszłości.
Jednak sam fakt zamieszkania również wymaga potwierdzenia. Jeśli osoba wynajmuje mieszkanie, musi przedstawić umowę najmu na okres co najmniej roku. Jeśli mieszka z krewnymi, należy przedłożyć pisemną umowę z krewnymi o prawo do korzystania z mieszkania. Oczywiście bliscy bardzo rzadko formalizują swoje stosunki majątkowe na piśmie, ale w takim przypadku dokument będzie musiał zostać sporządzony i podpisany.
Domek letniskowy nie może być uważany za stałe miejsce zamieszkania, bez względu na to, jak wygodny może być dom, pokój w akademiku lub tymczasowa konstrukcja.
Normy sanitarne
Bez względu na to, z jakich praw korzysta potencjalny rodzic adopcyjny, musi on spełniać normy sanitarne.
Prawo wymaga, aby dziecko miało oddzielny pokój tylko w dwóch przypadkach - jeśli dziecko jest niepełnosprawne lub jest zakażone wirusem HIV. W przypadku braku takich okoliczności władze będą wymagać jedynie zgodności mieszkań z ogólnymi normami sanitarnymi ustanowionymi przez lokalne przepisy. Jeżeli w rodzinie jest już niepełnosprawne dziecko, zdrowe adoptowane dziecko nie może być umieszczone z nim w tym samym pokoju, zwłaszcza jeśli niepełnosprawność dotyczy psychiki.
W niektórych regionach ustalono standardy przestrzeni życiowej, w innych nie. W przypadku braku takich władze opiekuńcze wychodzą z poprzedniej normy - 12 tys. m na osobę, ale nawet jeśli ta norma nie jest przestrzegana, ostateczna decyzja pozostaje w sądzie. Jeżeli sąd uzna, że przysposobienie leży w interesie dziecka, zezwolenie może zostać udzielone nawet w przypadku braku wymaganej liczby metrów kwadratowych.
Mieszkanie musi być wygodne, o czym decyduje obecność kanalizacji, ogrzewania, zaopatrzenia w gaz, zaopatrzenia w wodę. W pomieszczeniach mieszkalnych nie należy przechowywać żadnych substancji zanieczyszczających powietrze. Niedopuszczalne jest zaśmiecanie i zanieczyszczenie części wspólnych, w szczególności klatek schodowych.
Badanie warunków życia potencjalnych rodziców adopcyjnych przeprowadza komisja organów opiekuńczych. W sytuacjach spornych w badanie mogą być zaangażowane inne organizacje, na przykład służba sanitarno-epidemiologiczna.
