Kodeks cywilny zastrzega sobie prawo organizacji handlowych przy zawieraniu umów sprzedaży do ustalania dowolnej ceny, kierując się warunkami rynkowymi i warunkami każdej konkretnej transakcji. Istnieje jednak forma umów, które po spełnieniu określonych warunków uznawane są za publiczne, w którym to przypadku każda strona będąca nabywcą otrzymuje produkt lub usługę po ustalonej cenie.
Warunki zamówienia publicznego
Typowe cechy prawne zamówienia publicznego podano w art. 426 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Jest to umowa cywilna zawarta przez sprzedawcę – organizację handlową wykonującą określone rodzaje prac, które musi świadczyć każdemu, kto zwróci się do niej jako nabywcy. Kod obejmuje handel detaliczny, transport komunikacją miejską, usługi komunikacyjne, zaopatrzenie w energię, usługi medyczne, turystyczne, hotelarskie do tego rodzaju prac.
Aby zamówienie zostało uznane za publiczne, musi spełniać wszystkie cechy takich zamówień. Te znaki to:
- skład przedmiotów umowy, ograniczony tylko przez przedsiębiorstwo handlowe-sprzedającego i kupującego-konsument towarów, robót lub usług;
- przedsiębiorstwo handlowe świadczy swoje usługi i prowadzi działalność w stosunku do każdej osoby fizycznej lub prawnej, która zgłosiła się do niego jako nabywca;
- jednorazowy koszt towarów, robót lub usług dla każdego kupującego.
Korzyści z zamówienia publicznego dla nabywcy
Prawo pozwala więc na uznanie umowy za publiczną nie ze względów formalnych, ale na podstawie wymienionych powyżej istotnych cech, w obecności których każda umowa kupna-sprzedaży może zostać zakwalifikowana jako publiczna. Jest to bardzo korzystne dla kupującego, który w tym przypadku otrzymuje dodatkowe korzyści, których nie ma przy zawieraniu umowy stałej. W takim przypadku kupujący jest konsumentem i podlega ustawie „O ochronie praw konsumenta”.
Jednak w tym prawie tylko osoby, które kupują towary lub zamawiają prace i usługi na własne potrzeby, są klasyfikowane jako konsumenci. Czy osoba prawna może być uznana za konsumenta, w art. 426 Kodeksu Cywilnego Federacji Rosyjskiej nie jest sprecyzowany, ale w niektórych regulaminach dotyczących zawierania zamówień publicznych w ogóle nie ma wskazania, kto może być przedmiotem takich umów. Na tej podstawie prawnicy wnioskują, że jeśli nie jest to wyraźnie określone, zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna mogą występować jako konsument-kupujący. Na przykład zamówienia publiczne na usługi gospodarstwa domowego i depozyty bankowe wyraźnie stanowią, że konsumentami w takich przypadkach mogą być wyłącznie osoby fizyczne.
Uznanie przedmiotu zamówienia publicznego - kupującego - za konsumenta daje mu prawo do oczekiwania obniżki ceny, jeśli należy do uprzywilejowanych kategorii obywateli, ponadto organizacja handlowa-sprzedawca nie może odmówić mu zawarcia umowy. W przypadku nieuzasadnionej odmowy zawarcia umowy konsumentowi przysługuje prawo do odszkodowania za straty i szkody moralne.
