Źródła prawa pracy nazywane są różnymi regulacjami regulującymi stosunki pracy i stosunki z nimi ściśle powiązane. Istnieją różne rodzaje źródeł prawa pracy.
Istniejące źródło prawa pracy może być formą wyrażenia prawa pracy w akcie prawnym. Takie akty zawierają jedynie normy prawa pracy lub są złożone. Źródła prawa pracy muszą być zaakceptowane przez wyznaczone organy.
Główne rodzaje źródeł prawa pracy
Standardową klasyfikacją źródeł prawa pracy jest ich rozkład według mocy prawnej. Za szczególnie istotne źródła prawa pracy uważa się: Konstytucję Federacji Rosyjskiej, ustawy federalne i regulacje międzynarodowe, ustawy podmiotów rosyjskich i dekrety prezydenckie, dekrety rządowe, regulaminy resortów i ministerstw, akty organów samorządu lokalnego oraz przepisy lokalne.
Nie ostatnie miejsce wśród legalnych źródeł zajmuje Konstytucja Rosji. Ma najwyższą moc prawną i uświęca główne prawa pracownicze. Za główne prawo federalne uważa się Kodeks Pracy. Prawo może kontrolować stosunki pracy pracowników i zakłada ustanowienie najwyższych warunków wykonywania normalnej pracy. Dekrety prezydenckie zajmują centralne miejsce wśród statutów. Najważniejsze, że nie są one sprzeczne z obecną Konstytucją. Nie wszystkie akty uchwalone przez głowę państwa można uznać za źródła prawa pracy.
Jeśli chodzi o dekrety rządu rosyjskiego, są to akty władzy wykonawczej, które mają na celu konkretyzację i wyjaśnienie nadrzędnych aktów prawnych. Umowy o partnerstwie społecznym można uznać za całkowicie nowe źródło prawa pracy. Okazuje się, że partnerami społecznymi są przedstawiciele pracowników i pracodawców. Nie bez znaczenia są również lokalne regulacje, które mogą stanowić źródło prawa pracy.
Inne klasyfikacje źródeł prawa pracy
Wszystkie źródła prawa pracy można podzielić na:
- zgodnie z formą ustawy o ustawach, dekretach, dekretach i rozporządzeniach;
- zgodnie z zakresem działania na szczeblu federalnym, sektorowym i terytorialnym;
- według przynależności branżowej do złożonej i specyficznej dla branży;
- z natury norm dla przepisów ogólnych i szczególnych;
- przez stopień uogólnienia na skodyfikowane i nieskodyfikowane.
