Odpowiedzialność spadkobierców za długi spadkodawcy ma charakter solidarny i wynika z art. 1175 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Od momentu przyjęcia spadku przez spadkobiercę dłużnika sam staje się dłużnikiem wierzycieli zmarłego.
Odpowiedzialność spadkobiercy za długi spadkodawcy jest ograniczona do wartości odziedziczonego majątku. Wierzyciele, czyli osoby i organizacje, którym spadkodawca jest winien dług, mogą wystąpić z roszczeniami do wszystkich spadkobierców. Od momentu otwarcia do momentu przyjęcia spadku roszczenia wierzycieli prezentowane są do majątku wchodzącego w skład spadku.
W przypadkach, gdy odziedziczony majątek nie wystarcza na pokrycie wszystkich długów, obowiązek spłaty długu wygasa z powodu niemożności jego spełnienia w części, na którą spadek nie był wystarczający. Mówiąc najprościej, ta część długu jest darowana i pozostaje niespłacona.
Oprócz długów spadkobiercy dziedziczą zobowiązania umowne spadkodawcy. Na przykład, jeżeli spadkodawca za życia zawarł umowę depozytową, spadkobierca jest zobowiązany do spełnienia warunków umowy kupna-sprzedaży. Zobowiązania podatkowe spadkodawcy spłacane są przez spadkobierców także w granicach wartości spadku.
Spadkobierca, który odziedziczył majątek przez prawo okazania, odpowiada za długi spadkodawcy w granicach wartości spadku, a nie odpowiada za długi spadkobiercy, od którego przeszło prawo do przyjęcia spadku. jego. Na przykład majątek należący do jego dziadka przeszedł na wnuka w związku ze śmiercią spadkobiercy pierwszego etapu – ojca (syna spadkodawcy). W tym przypadku wnuk odpowiada takim majątkiem tylko za długi dziadka.
Wierzyciele spadkodawcy mogą zgłaszać swoje roszczenia wyłącznie w granicach przedawnienia określonego przez prawo cywilne (łączny okres wynosi trzy lata od powstania zobowiązania).
