Jeśli odmówiono Ci udziału w prywatyzacji na tej podstawie, że z prawa do niego skorzystałeś już wcześniej, spróbuj zakwestionować ten wniosek, składając dokumenty otrzymane z państwowych organów rejestracyjnych.
Instrukcje
Krok 1
Jeśli w momencie prywatyzacji mieszkań nie miałeś jeszcze 18 lat, poproś rodziców o pokazanie tytułu własności. Sprawdź w dokumentach, czy brałeś udział w prywatyzacji. Jednak nawet jeśli od tego czasu byłeś jednym z właścicieli domów, nadal masz prawo do reprywatyzacji.
Krok 2
Jeśli z jakiegoś powodu nie masz dostępu do dokumentów potwierdzających, że brałeś (lub nie brałeś) udział w prywatyzacji, skontaktuj się z Federalną Służbą Rejestracyjną dla swojego regionu. Uzyskaj wyciąg z Jednolitego Rejestru Państwowego, w którym należy wskazać wszystkich właścicieli sprywatyzowanego mieszkania. Aby uzyskać interesujące Cię informacje dotyczące okresu przed 1 lutego 1998 r., wypełnij odpowiedni wniosek w WIT.
Krok 3
Jeśli odmówiono Ci udzielenia informacji w interesującej Cię sprawie, skorzystaj z usług jednej z kancelarii prawnych, które mogą Ci pomóc za odpowiednią opłatą.
Krok 4
Skontaktuj się z biurem paszportowym (w EIRT - dla mieszkańców Moskwy i niektórych innych miast) i weź wyciąg z księgi domowej, który powinien wskazywać, kto był zarejestrowany w mieszkaniu (domu) w momencie prywatyzacji i miał do niego prawo.
Krok 5
Skontaktuj się z urzędem skarbowym w miejscu prywatyzacji i zapytaj, czy znajdujesz się na liście właścicieli domów, którzy mają obowiązek płacenia podatku od nieruchomości. W przypadku, gdy nie brałeś udziału w prywatyzacji, dane dotyczące Ciebie w urzędzie skarbowym nie będą dostępne. Weź zaświadczenie potwierdzające brak danych o Tobie jako właścicielu domu.
Krok 6
Jeśli pochodzisz z innego miasta i zamierzasz wziąć udział w prywatyzacji mieszkań, koniecznie zdobądź podobne zaświadczenia pod poprzednimi adresami rejestracyjnymi.