Za składanie fałszywych zeznań w sądzie świadkowi grozi postępowanie karne na podstawie art. 307 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej. W tym przypadku warunkiem koniecznym jest świadomość fałszu złożonego zeznania.
Składanie fałszywych zeznań w sądzie jest poważnym bezprawnym działaniem, które może prowadzić do błędnej, niezgodnej z prawem decyzji. Dlatego art. 307 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej przewiduje odpowiedzialność za ten czyn. W szczególności osoba może zostać ukarana grzywną do 80 000 rubli, aresztem do trzech miesięcy, pracą poprawczą na okres do dwóch lat. W takim przypadku fałszywe zeznania muszą być składane celowo, to znaczy świadek musi jasno zrozumieć, że przekazane mu informacje są niewiarygodne. Jeżeli sam świadek nie podejrzewa, że zeznania nie odpowiadają rzeczywistości, to ściganie według określonej normy jest wykluczone.
Czy można wymierzyć surowszą karę za świadomie fałszywe zeznania?
Jeżeli celowo fałszywe zeznanie osoby w sądzie towarzyszy popełnieniu przez tę samą osobę ciężkiego, zwłaszcza ciężkiego przestępstwa, ściganie odbywa się już na podstawie art. 307 części 2 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej. Norma ta zakłada surowszą karę, w związku z czym osoba postawiona przed sądem może zostać skazana na przymusową pracę do 5 lat, a także na 5 lat pozbawienia wolności. Ta sankcja nie uwzględnia kary, jaka zostanie wymierzona za bardzo ciężkie, zwłaszcza ciężkie przestępstwo, którego obecności towarzyszyło krzywoprzysięstwo.
Jak uniknąć odpowiedzialności karnej przy popełnieniu tego czynu?
Wspomniana norma prawa karnego przewiduje również możliwość zwolnienia od odpowiedzialności za świadome składanie fałszywych zeznań. Aby to zrobić, świadek musi przed wydaniem orzeczenia poinformować sąd o niezgodności ważności dostarczonych przez niego informacji. W tym przypadku nie dochodzi do negatywnych konsekwencji w postaci niesprawiedliwego wyroku, w związku z czym kara według tej normy nie jest nakładana, osoba jest zwolniona z odpowiedzialności. Należy pamiętać, że zgłoszenie fałszu zeznań powinno nastąpić dokładnie przed podjęciem decyzji co do meritum sprawy, gdyż w przeciwnym razie świadek będzie nadal ścigany, a zeznanie będzie po prostu uznane za okoliczność łagodzącą, która nie w żaden sposób nie zwolniony z kary. Na możliwość uniknięcia odpowiedzialności za ten czyn wskazano wprost w przypisie do treści art. 307 kk.
