Akceptacja jest wyrażeniem zgody jednej strony na zawarcie umowy na warunkach proponowanych przez drugą stronę. Akceptacja, która zawiera dodatkowe warunki, jest nową ofertą.
Akceptacja jest jednym z etapów zawierania umowy. Umowę uważa się za zawartą z chwilą odbioru. Istnieją dwa systemy, które różnie interpretują ten problem. W Niemczech, Włoszech, Francji umowa zostaje zawarta z chwilą przyjęcia oferty przez oferenta. W USA, Anglii i Japonii – w momencie przesłania akceptacji na skrzynkę oferenta. To drugie podejście nazywa się „teorią skrzynki pocztowej” Jeżeli akceptacja została odebrana z opóźnieniem, ale została wysłana przez adresata w terminie, to umowę uważa się za zawartą. Taka akceptacja nie jest uważana za spóźnioną, dlatego nie ma przeszkód do zawarcia umowy. Wyjątkiem są przypadki, w których jedna ze stron otrzymała zawiadomienie o przyjęciu oferty z opóźnieniem i niezwłocznie powiadamia drugą stronę, która wysłała określone zawiadomienie o przyjęciu. Zgodnie z prawem rosyjskim przyjęcie musi być kompletne i bezwarunkowe. W przypadku otrzymania odpowiedzi o wyrażeniu zgody na zawarcie umowy na innych warunkach lub na warunkach innych niż określone, umowę uznaje się za niezawartą do czasu rozstrzygnięcia sporu. Form akceptacji jest kilka. Po pierwsze, pisemna odpowiedź faksem, telegrafem i innymi środkami komunikacji. Po drugie, oferta publiczna, np. umieszczenie towaru na witrynach sklepowych. W takim przypadku akceptacją będzie zapłata za towar przez kupującego. Po trzecie, za akceptację uznawane są również inne działania kontrahenta wynikające z umowy. Na przykład kupno biletu na trolejbus, wypełnienie karty klienta. Po czwarte, akceptacja to wykonanie określonych czynności w ustalonym umową terminie. Te działania nazywane są niejawnymi. Ta ostatnia forma akceptacji jest często wykorzystywana w obrocie nieruchomościami. Akceptację można również wyrazić milczeniem. Milczenie dłuższe niż 10 dni jest uznawane za akceptację.
