Można wystawić poręczenie indywidualne na rzecz prawną. Umowa pożyczki określa warunki interakcji między stronami. Istnieją również opcje, które pozwalają osobie odmówić dalszego poręczenia.
Umowa poręczenia to umowa trzech stron: wierzyciela, poręczyciela i kredytobiorcy. Zgodnie z tym dokumentem gwarant odpowiada za terminową spłatę zadłużenia w takim samym stopniu jak kredytobiorca. Dlatego w przypadku braku terminowych składek jest winien;
- odwdzięczyć się;
- płacić odsetki za korzystanie z pieniędzy bankowych;
- zwrotu kosztów prawnych.
Ustawodawstwo nie ogranicza listy osób, które można uznać za poręczyciela. W niektórych przypadkach możliwe jest zawarcie umowy dla osoby fizycznej na osobę prawną. Taki schemat ma zastosowanie w przypadkach, gdy zobowiązanie przejmuje firma, a świadczenie jest wykonywane przez osobę.
Subtelności w rejestracji gwarancji indywidualnej dla osoby prawnej
W Kodeksie Cywilnym Federacji Rosyjskiej nie ma ograniczeń, które miałyby zastosowanie w takich sytuacjach. Uważa się, że osoba powinna mieć po prostu zdolność do czynności prawnych. Tylko w tym przypadku będzie mógł wywiązać się ze zobowiązań.
Główną listę wymagań dla stron transakcji podaje bank lub firma udzielająca kredytu. Z jednej strony takie organizacje nie dbają o to, kto jest gwarantem. Z drugiej strony sprawdza:
- posiadanie wystarczającej ilości pieniędzy na pokrycie zadłużenia lub wypełnienie zobowiązań;
- relacja z pożyczkobiorcą;
- Historia kredytowa.
W odniesieniu do pierwszego punktu należy dostarczyć osobie dokumenty potwierdzające jej stan majątkowy lub zdolność do wypełniania zobowiązań. Jednak fakt, że podmiot bierze odpowiedzialność za podmiot prawny. osoby, prowadzi do limitów kwot. Na przykład firmy często otrzymują większe pożyczki niż zwykli obywatele. Dlatego jednostka musi mieć dość duże dochody, aby w razie potrzeby pokryć powstały dług.
Jeśli mówimy o relacji, to często gwarantem jest właściciel lub zarządca, inna bliska i zainteresowana osoba. Wynika to z tego, że gwarant ma motywację i możliwość zbudowania pracy całej organizacji tak, aby bez problemu można było spłacić dług.
Aspekty prawne
Umowa poręczenia z osobą fizyczną jest zawsze sporządzana w formie pisemnej, ale oświadczenie notarialne nie jest wymagane. Czasami sporządzana jest transakcja jednostronna, ale nie jest to prawidłowe, ponieważ pod względem treści wewnętrznej umowa jest dwustronna.
Jeżeli osoba prawna nie spełni warunków określonych w umowie, nie zwróci środków, wówczas osoba fizyczna ponosi odpowiedzialność solidarną, aw niektórych sytuacjach subsydiarną. Poręczenia można odmówić nie tylko pod koniec umowy. W tym celu wykorzystywane są również inne podstawy prawne, np. cesja długu na inną organizację, zmiany warunków umowy, pogorszenie stanu zdrowia gwaranta.
