Osoba, która nie zna wszystkich zawiłości pracy wymiaru sprawiedliwości, przepisów obowiązującego ustawodawstwa, rozpatrując sprawę karną przed sędzią pokoju lub przed sądem powszechnym, nie będzie w stanie w pełni wykorzystać wszystkich prawa, które są mu przypisane przez prawo. Dlatego otrzymując odpis wyroku sądu, musisz znać kilka zasad.
Niezbędny
paszport, wniosek, pokwitowanie płatności
Instrukcje
Krok 1
Ogólną procedurę uzyskania odpisu wyroku określa Kodeks postępowania karnego Federacji Rosyjskiej. Art. 312 kodeksu stanowi, że w ciągu 5 dni od dnia wydania wyroku przez sąd odpisy doręcza się skazanemu (uniewinnionemu), adwokatowi i prokuratorowi. Na wniosek pokrzywdzonego (powoda cywilnego lub pozwanego), jego pełnomocników, można im doręczyć odpis wyroku.
Literalna wykładnia tego przepisu oznacza, że skazani, ich obrońcy i prokuratorzy otrzymają odpis aktu sądowego, nawet jeśli o niego nie wystąpią. Jednak ofiary i ich przedstawiciele będą musieli wystąpić do sądu z pisemnym oświadczeniem w celu uzyskania kopii. Ale w przypadku obu z nich zawsze jeden egzemplarz wyroku wydaje się bezpłatnie.
Krok 2
Zdarza się jednak, że potrzebnych jest kilka kopii aktu sądowego. Może się po prostu zgubić, można go wykorzystać dołączając jako dowód do dowolnego oświadczenia (np. roszczenia) lub kasacji, skargi nadzorczej. W związku z tym musisz ponownie wystąpić do sądu o wydanie powtórnego lub kilku odpisów wyroku.
W takim przypadku kopia wyroku nie jest automatycznie wysyłana do nikogo, wszyscy uczestnicy procesu będą musieli udać się do sądu. Obecne prawodawstwo pozwala na otrzymywanie kopii więcej niż jeden raz, w tym celu będziesz musiał uiścić opłatę państwową. Wysokość opłaty państwowej zgłosi pracownik kancelarii sądu, gdyż w każdym przypadku będzie to zależało od ilości stron wyroku.
Krok 3
Tylko skazani na karę realnego pozbawienia wolności, którzy nie są w stanie jej zapłacić, mogą zostać zwolnieni z płacenia państwowego cła. Jednak osoby te będą musiały udowodnić, że naprawdę nie mają środków na zapłacenie. Takim dowodem może być zaświadczenie z instytucji, w której skazany odbywa karę, o braku środków na jego koncie osobistym oraz o braku jakichkolwiek krewnych, którzy mogliby zapłacić cło państwowe.
