Za poręczenie uważa się złożenie pieniędzy, innego mienia lub kosztowności przez podejrzanego, oskarżonego, jego przedstawicieli lub inne osoby w depozycie sądu. Wartości te powinny zapewniać pojawienie się zwolnionej osoby na wezwanie organów śledczych, na rozprawach sądowych oraz zapobiegać popełnieniu nowych przestępstw.
Zwolnienie za kaucją jest odrębnym środkiem zapobiegawczym, który może zostać nałożony decyzją sądu wyłącznie na wniosek. Istota tego środka polega na wprowadzeniu przez zainteresowane osoby określonych wartości (pieniądze, obligacje, mienie) do depozytu sądowego, po czym podejrzany lub oskarżony zostaje zwolniony z aresztu. Jednocześnie osoba w ten sposób zwolniona podlega obowiązkowi niezwłocznego stawienia się przed organami śledczymi lub sądowymi po pierwszym wezwaniu, należytym zachowaniu i braku nowych czynów bezprawnych. Niedopełnienie wymienionych obowiązków może wiązać się z przekształceniem zastawu w dochody budżetu państwa, z zastąpieniem środka zapobiegawczego bardziej rygorystycznym.
Jak dostać kaucję?
Prawo karne procesowe powierza rozstrzygnięcie kwestii zwolnienia za kaucją wyłącznej kompetencji sądu. Jednocześnie, aby podjąć taką decyzję, wymagana jest specjalna petycja, w której rejestrowany jest odpowiedni wniosek, oferowana jest pewna kwota zastawu i inna własność. Wniosek taki można złożyć na każdym etapie śledztwa lub procesu, we wszystkich przypadkach organy sądowe są zobowiązane do jego rozpatrzenia. Wniosek może złożyć sam oskarżony lub inne osoby, które wyrażają chęć wniesienia kaucji. Rozpatrując ten wniosek, sąd bierze pod uwagę wiele czynników, w tym wagę popełnionego przestępstwa, zachowanie i cechy osoby, jej obowiązki społeczne oraz możliwość wpływania na przebieg śledztwa na wolności.
Ile zaoferować jako zabezpieczenie?
Najczęściej osoby zainteresowane oferują pieniądze jako zabezpieczenie. Konkretną wysokość kaucji ustala akt sądowy, który zawiera postanowienie o ustanowieniu tego środka zapobiegawczego. Należy pamiętać, że prawo nakłada ograniczenia na minimalną wysokość kaucji, która nie może być niższa niż sto tysięcy rubli za przestępstwa o małej, średniej wadze, a także nie może być mniejsza niż pięćset tysięcy rubli za przestępstwa, które są sklasyfikowany jako grób, zwłaszcza grób. Ustawodawstwo nie przewiduje ograniczeń co do maksymalnej kwoty zastawu. Akt sądowy, który ustanawia środek przymusu w postaci kaucji, musi zostać wykonany przez zainteresowanego w ciągu siedemdziesięciu dwóch godzin od jego wydania.
