W przeciwieństwie do ustawodawstwa wielu innych państw, gdzie pojęcie „transakcji” jest używane w różnych gałęziach prawa, w rosyjskiej praktyce prawniczej kategoria ta odnosi się wyłącznie do sfery prawa cywilnego. Normy ustalające pojęcie i podstawowe wymagania dotyczące transakcji zawarte są w rozdziale 9 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej (Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej).
Przez transakcje rozumie się takie działania osób fizycznych i prawnych, które są przez nie dokonywane w celu ustalenia, zmiany lub wypowiedzenia praw i obowiązków obywatelskich.
W transakcji ważna jest nie tylko treść, ale także forma, w jakiej jest dokonywana. Zgodnie z Kodeksem Cywilnym Federacji Rosyjskiej forma transakcji może być ustna i pisemna. W przypadku niektórych transakcji dokonywanych na piśmie prawo wymaga notarialnego poświadczenia. Do zawarcia transakcji, w stosunku do których dozwolona jest forma ustna, wystarczy pewne zachowanie osoby wyrażającej wolę zawarcia transakcji, niekiedy za takie zachowanie uważa się samo milczenie.
Niezachowanie formy transakcji pociąga za sobą niekorzystne konsekwencje dla osób, które ją dokonały, aż do uznania transakcji za nieważną w przypadkach przewidzianych prawem.
Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej przyjął pewną klasyfikację transakcji. Tak więc w zależności od liczby stron zaangażowanych w transakcję można wyróżnić transakcje jednostronne, dwustronne i wielostronne. Większość kontraktów to umowy dwustronne. Jeżeli zawarcie umowy wymaga uzgodnionego wyrażenia woli trzech lub więcej stron, taką transakcję uznaje się za wielostronną. Jako przykład transakcji jednostronnej można przytoczyć testament: aby miał on moc prawną, wystarczy wyrażenie woli jednej ze stron – spadkodawcy.
Ponieważ w stosunkach cywilnoprawnych obowiązuje zasada „wszystko, co nie jest zabronione, jest dozwolone”, obywatele i organizacje mają prawo do zawierania transakcji zarówno uregulowanych prawnie, jak i nieuregulowanych. Jednak Kodeks Cywilny Federacji Rosyjskiej stanowi, że zawarte transakcje mogą zostać unieważnione: unieważnione lub nieważne.
Transakcje kwestionowane to te, w przypadku których powództwo jest kwestionowane, które osoby ustanowione na mocy prawa mogą zwrócić się do sądu. Podstawą takiego zakwestionowania jest groźba, oszustwo lub przemoc, które miały miejsce podczas transakcji; złudzenie; niemożność zrozumienia ich działań w momencie transakcji itp. Transakcje sprzeczne z przepisami są uważane za nieważne; naruszanie podstaw praworządności i moralności; popełnione bez zamiaru wywołania konsekwencji odpowiadających transakcji i innych, zgodnie z Kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej.
Nieważna transakcja nie pociąga za sobą skutków prawnych innych niż te, które wynikają z jej nieważności.
