Stosunek prawny między stronami regulują dokumenty, które mają określoną formę i nazwę, na przykład umowy i kontrakty. Swoją treścią zarówno ci, jak i inni ustalają zamiar, którym strony są zainteresowane, określają swój status w stosunku do tego zamiaru oraz określają prawa i obowiązki stron. Ale czy istnieje różnica między umową a umową.
Co to jest „umowa”, a co „umowa”
Przede wszystkim różnica polega na pochodzeniu tych terminów. Słowo „umowa” jest rosyjskie, początkowo określało ustnie realizację transakcji i zobowiązania stron, później umowa stała się terminem prawnym i stała się ważna tylko wtedy, gdy została zawarta w formie pisemnej. Przecież dopiero pisemna transakcja mogła świadczyć o tym, na czym dokładnie osiągnięto porozumienie i jakie były zobowiązania podjęte przez strony, co każda z nich powinna zrobić w ramach ich realizacji. Następnie, wraz z rozwojem stosunków prawnych, wiele umów nabrało ustalonej formy i nazwy, a do ich sporządzenia wystarczy podać dane uczestniczących stron.
Słowo „umowa” - pochodzi od łacińskiego „contractus”, co oznacza „umowa”. Te. w istocie jest to ta sama umowa. Termin ten pojawił się w słowniku prawnym po tym, jak przedsiębiorstwa krajowe, a jeszcze wcześniej - kupcy, zaczęli handlować i zawierać umowy z partnerami zagranicznymi. Dlatego umowa i umowa są synonimami.
Kiedy używać terminu „umowa”, a kiedy – „umowa”
Żaden dokument prawny nie precyzuje zasadniczej różnicy między tymi terminami. A samo słowo „kontrakt” jest dość rzadkie. W art. 71 kodeksu budżetowego pojawia się w odniesieniu do zamówień towarów, robót i usług przez instytucje budżetowe, które pod pewnymi warunkami „są realizowane wyłącznie na podstawie umów państwowych lub komunalnych”. Można stwierdzić, że termin ten jest właściwy do stosowania w przypadku transakcji zawieranych z udziałem instytucji państwowych i samorządowych.
W życiu codziennym zarówno „umowa”, jak i „kontrakt” można używać w odniesieniu do wszelkich transakcji i umów.
W Kodeksie podatkowym Federacji Rosyjskiej, w artykule 165, słowo „umowa” jest używane w odniesieniu do transakcji zawieranych przez przedsiębiorstwa i prywatnych przedsiębiorców z partnerami nierezydentami Federacji Rosyjskiej. Dlatego, jeśli chcesz uzyskać zwrot podatku VAT od takiej transakcji, lepiej nazwać podstawę dokumentu „umową”, aby organy podatkowe nie miały już żadnych pytań.
Używaj słowa „umowa” podczas dokonywania transakcji z klientami będącymi podmiotem Federacji Rosyjskiej lub podlegającymi jurysdykcji obcego państwa.
Do lutego 2002 r. w Kodeksie pracy Federacji Rosyjskiej terminy „umowa” i „umowa” były używane do oznaczania dokumentów o różnym charakterze, ale w nowym, obecnie obowiązującym wydaniu, termin „umowa” już nie istnieje jako rodzaj dokumentu, który został zawarty pomiędzy pracodawcą a pracownikiem.
