Podstawą otrzymania zasiłku jest prawidłowo zrealizowany zwolnienie chorobowe. Zasiłek stanowi częściowy zwrot utraconych zarobków osobie pozbawionej możliwości pełnienia funkcji służbowych.
Przyczyny otrzymania odszkodowania mogą być następujące.
- Tymczasowa niepełnosprawność lub uraz pracownika, w tym operacja.
- Opieka nad chorym członkiem rodziny: bliskim krewnym, małżonkiem lub dzieckiem.
- Przebywanie na kwarantannie pracownika lub jego dziecka lub ubezwłasnowolnionego członka rodziny.
- Przejście zabiegu protetycznego w specjalistycznej placówce medycznej.
- Rehabilitacja w placówce medycznej Federacji Rosyjskiej.
Zwolniony pracownik ma również prawo do zwolnienia lekarskiego, ponieważ Fundusz Ubezpieczeń Społecznych płaci za niego w wysokości 60 procent średnich zarobków. W takim przypadku okres ubezpieczenia nie jest brany pod uwagę. W tym celu należy jednak spełnić szereg warunków:
- choroba występuje w ciągu pierwszych trzydziestu dni po zwolnieniu;
- w chwili odwołania od dnia odwołania nie minęło sześć miesięcy
Tryb i warunki przyznawania tymczasowego świadczenia z tytułu niezdolności do pracy zależą od następujących wartości:
- staż pracy;
- średnie zarobki;
- czas spędzony na zwolnieniu lekarskim.
Pomoc pieniężna z tytułu niepełnosprawności jest naliczana i wypłacana od pierwszego dnia choroby (urazu) do wyzdrowienia obywatela lub do momentu stwierdzenia niepełnosprawności. Aby otrzymać rekompensatę za czas spędzony na zwolnieniu chorobowym, konieczne jest przedstawienie pracodawcy dokumentów potwierdzających uzasadnioną przyczynę nieobecności w miejscu pracy. Obejmują one:
- orzeczenie o niepełnosprawności;
- Wniosek o odszkodowanie.
Zasady płatności
Odszkodowanie za VHT (czasowa niezdolność do pracy) jest obliczane przez pracodawcę w ciągu 10 (dziesięciu) dni od daty otrzymania zwolnienia chorobowego i odwołania pracownika wraz z odpowiednim wnioskiem. W ciągu pięciu dni pracodawca przesyła dokumenty do działu FSS. Płatność za biuletyn następuje następnego dnia, gdy pracownik otrzymuje wynagrodzenie. W takim przypadku pracodawca rekompensuje pierwsze trzy dni choroby, a pozostałe dni opłaca FSS (Fundusz Ubezpieczeń Społecznych).
Gdy świadczenie szpitalne nie jest wypłacane
Pracodawca nie może wypłacić pracownikowi zasiłku chorobowego w następujących przypadkach:
- z celowym pogorszeniem stanu zdrowia;
- podczas próby samobójstwa;
- jeżeli stan zdrowia ubezpieczonego pogorszył się w wyniku popełnienia czynu zabronionego.
Ponadto świadczenia szpitalne nie są wypłacane osobom, które pracują bez sformalizowania stosunku pracy z pracodawcą, a także w innych przypadkach wymienionych poniżej:
- Zwolnienie chorobowe nie jest autentyczne;
- Zaświadczenie o niezdolności do pracy zawiera poważne błędy (wymagania są nieprawidłowo wypełnione, nie wskazano specjalizacji pracownika medycznego);
- Pracownik wziął urlop na własny koszt;
- Obywatelowi przyznano urlop naukowy.
Jak spłacić dług?
Jeśli pracodawca odmawia wypłaty zwolnienia chorobowego, przede wszystkim konieczne jest uzyskanie zaświadczenia o zadłużeniu. W tym celu należy złożyć pisemny wniosek do pracodawcy za pośrednictwem działu personalnego, sekretariatu lub działu księgowości. Na drugim egzemplarzu otrzymasz odpowiednią adnotację o jego akceptacji (data i podpis osoby, która zaakceptowała wniosek). Istnieje również możliwość wysłania wniosku listem poleconym z powiadomieniem. W przypadku braku pozytywnego wyniku należy napisać roszczenie i przekazać je pracodawcy w sposób opisany powyżej.
Z jakimi władzami powinienem się skontaktować?
Kolejny etap idzie do sądu. Jeśli masz zaświadczenie o zadłużeniu, możesz wystąpić do sądu pokoju z wnioskiem o nakaz sądowy. Ta procedura jest uproszczona, tj. sędzia wydaje rozkaz sam, bez wzywania stron. Wady nakazu sądowego to:
- niemożność ściągnięcia szkody moralnej;
- łatwe anulowanie w przypadku sprzeciwu pracodawcy.
Alternatywną opcją jest wniesienie pozwu do sądu powszechnego (rejonowego) samodzielnie lub za pośrednictwem pełnomocnika. Pozew należy złożyć w kilku egzemplarzach: jeden do sądu, drugi do skierowania do pozwanego. Jeżeli jest więcej niż jeden respondent, konieczne jest sporządzenie kopii dla każdego. U powoda pozostaje jeszcze jeden odpis pozwu, na którym umieszczany jest znak pracownika sądu o jego przyjęciu.
