Najwyższym środkiem przymusu zgodnie z obowiązującym prawodawstwem karnym jest zatrzymanie. Środek ten może zostać nałożony przez sąd wobec podejrzanych i oskarżonych o popełnienie przestępstw określonych kategorii, a także w innych wyjątkowych przypadkach.
Podejrzanym oskarżonym o popełnienie przestępstwa nakłada się środki przymusu na okres do czasu wyroku sądu. Najwyższy środek przymusu zostaje zatrzymany, a wyłączne prawo do wyznaczenia przysługuje sądowi. Ogólna zasada stanowi, że ten środek przymusu można wybrać tylko w przypadku popełnienia przestępstwa, za które grozi kara pozbawienia wolności na okres dłuższy niż trzy lata. Nawet w tym przypadku sąd musi uznać, że nie da się ustalić innego, łagodniejszego środka przymusu na czas śledztwa, śledztwa, procesu. Jednocześnie orzeczenie sądu formalizujące cel tego środka nie może być nieuzasadnione, musi zawierać odniesienia do konkretnych okoliczności (np. wyników czynności operacyjno-rozpoznawczych), które stanowiły podstawę takiego orzeczenia.
Wyjątkowe przypadki ustanowienia ograniczenia kapitałowego
W niektórych przypadkach najwyższy środek przymusu może zastosować sąd nawet w przypadku podejrzenia, oskarżenia o popełnienie bezprawnego czynu o mniejszej wadze, za który odpowiedzialność nie sięga trzech lat więzienia. Ta opcja jest możliwa w przypadkach, gdy nie było możliwe ustalenie tożsamości podejrzanego lub oskarżonego, a także w przypadku braku stałego miejsca zamieszkania w Federacji Rosyjskiej. Ponadto wyznaczenie aresztu jest możliwe w przypadku niezadowalającego zachowania takiej osoby, co oznacza naruszenie wcześniej wyznaczonego środka zapobiegawczego, ucieczkę przed organami sądowymi i śledczymi. Jeżeli taki środek zostanie zastosowany wobec małoletniego, to musi być on podejrzany, oskarżony o ciężkie, szczególnie ciężkie przestępstwo (w wyjątkowych przypadkach dopuszcza się karę pozbawienia wolności za przestępstwo średniej wagi).
Procedura orzekania kary śmierci
Środek zapobiegawczy w postaci zatrzymania jest wyznaczany przez sędziego tylko wtedy, gdy istnieje odpowiedni wniosek od śledczego, oficera śledczego. Urzędnicy ci mają obowiązek uzasadnić na piśmie potrzebę wyboru tego konkretnego środka, przedstawić dowody na poparcie swoich argumentów. Kwestia wymierzenia środka zapobiegawczego rozstrzyga się na odrębnym posiedzeniu sądu, na który podejrzany lub oskarżony zostaje obowiązkowo doprowadzony. Rozpatrując wniosek, sędzia może go uwzględnić lub odmówić zastosowania tego środka. W drugim przypadku sąd może samodzielnie orzec areszt domowy lub kaucję.
