Pojęcia takie jak „zaliczka” i „depozyt” są używane przy sprzedaży i kupnie nieruchomości oraz innych transakcjach. Zaliczka i depozyt są transakcjami pieniężnymi regulowanymi przez Kodeks Cywilny Federacji Rosyjskiej.
Jaka jest kaucja i zaliczka?
Kaucja - kwota pieniędzy, która jest przekazywana sprzedającemu przez kupującego jako zaliczka za zakupione mieszkanie oraz w celu udowodnienia, że zobowiązania zakupu zostaną następnie spełnione. Kaucja jako zaliczka posiada wszelkie właściwości zaliczki.
Z kolei zaliczka to minimalna kwota, jaką kupujący płaci sprzedającemu w ramach zapłaty pełnej wartości nieruchomości. W przeciwieństwie do kaucji pełni jedynie funkcję płatniczą.
Różnica między zaliczką a depozytem jest znacząca. Jeśli kupujący zmieni zdanie co do zapłaty za zakup, kaucja nadal pozostanie u sprzedawcy. Jeśli sprzedawca zmieni zdanie, będzie musiał zapłacić drugiej stronie podwójną kwotę depozytu.
Ponadto przy przekazywaniu pieniędzy, nawet za pokwitowaniem, należy wyraźnie wskazać, że pewna kwota jest wpłacana jako depozyt. Pozwoli to zaoszczędzić zarówno sprzedającemu, jak i kupującemu zbędnych zmartwień.
Główne różnice między zaliczką a depozytem
Główna różnica między kaucją a zaliczką polega na tym, że pierwsza służy jako dowód zawarcia umowy, a także sposób na zapewnienie wykonania zobowiązań. A zaliczka to tylko zaliczka za mieszkanie, wpłacana w celu zabezpieczenia rezerwacji określonej opcji.
W takim przypadku przelew pieniędzy jest również sformalizowany umową o wypłatę zaliczki. Dokument określa prawa i obowiązki obu stron, a także konsekwencje ich naruszenia (jedna ze stron zwraca drugą zaliczkę w całości i jednorazowo). Wpłata wymaga zawarcia umowy o wpłatę, która jest zawierana w formie pisemnej, niezależnie od kwoty. Umowa może mieć również formę paragonu. Musi zawierać nazwiska, imiona i patronimikę kupującego i sprzedającego, miejsce rejestracji, dane paszportowe, kwotę kaucji i termin wypełnienia zobowiązania.
Zaliczka nie ma tak mocnej podstawy formalnej. Co więcej, nie jest nawet wymieniony w prawie cywilnym, choć odgrywa ważną rolę przy zakupie nieruchomości. Aby uchronić się przed nieuzasadnionym ryzykiem, sprzedawca i kupujący muszą również zawrzeć umowę o wpłatę zaliczki (na piśmie).
Zreasumowanie
Zaliczka to płatność przed przekazaniem nieruchomości lub świadczeniem usług. Jego główną różnicą w stosunku do kaucji jest to, że nie stanowi ona gwarancji wykonania zobowiązania, a także może zostać zwrócona w dowolnym momencie. Zaliczka nie zobowiązuje obu stron do zawarcia ze sobą umowy.
Kaucja - kwota, która jest wydawana na podstawie umowy jako dowód zabezpieczenia jej wykonania. Sam proces przekazywania i otrzymywania depozytu regulują art. 380 i 381 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Umowa ma formę pisemną; jest prawnie wiążący. Kaucja jest rodzajem gwaranta, który zapewnia spełnienie zobowiązań. Dlatego rejestracja depozytów jest bardzo powszechna na rynku najmu i w pełni uzasadnia się.
Obu tych pojęć nie należy mylić z zastawem – sposobem zabezpieczenia zobowiązań, w którym zastawnik uzyskuje prawo do rozporządzania pieniędzmi w przypadku wykrycia długu drugiej strony. Np. przy wynajmie mieszkania zazwyczaj pobierana jest kaucja w przypadku jakichkolwiek szkód w mieniu, mieszkaniu itp. Po otrzymaniu pieniędzy jako kaucję właściciel nieruchomości ma prawo zrekompensować szkody wyrządzone przez najemcę i zapłacić do napraw.
