Kiedy konieczne staje się ustalenie specjalnego harmonogramu pracy, ludzie często mylą, do jakiego dnia mają prawo zgodnie z prawem: niepełny lub skrócony, i uważają, że nie ma różnicy między tymi pojęciami. Tak jednak nie jest.
Do kogo dzień roboczy jest skrócony
Krótszy dzień roboczy jest przewidziany albo przed świętem, albo tylko dla niektórych kategorii pracowników. Każdy z nich jest szczegółowo omówiony w Kodeksie pracy Federacji Rosyjskiej, w szczególności w artykule 92. Należą do nich: młodzież (do ukończenia 16 roku życia może pracować maksymalnie 16 godzin tygodniowo; przed osiągnięciem pełnoletności, maksymalny będzie 35-godzinny tydzień pracy); osoby niepełnosprawne oraz z grupy I lub II (ich stawka tygodniowa wynosi 35 godzin pracy); pracowników, których warunki pracy są uznawane za szkodliwe i (lub) niebezpieczne. Dla nich tydzień pracy nie powinien przekraczać 36 godzin.
Pomimo mniejszej liczby przepracowanych godzin (w porównaniu z normą), pracownicy otrzymują pełne wynagrodzenie za pracowników, których godziny pracy są krótsze.
Tryb specjalny: dzień roboczy, ale w niepełnym wymiarze godzin
Praca w niepełnym wymiarze godzin jest inaczej opłacana. Na wniosek pracownika taki tryb pracy jest dla niego ustalany za opłatą proporcjonalną do przepracowanych godzin. Na przykład, jeśli normą dla tego stanowiska w tej instytucji jest 8 godzin dziennie, pracownik może pracować 6 godzin (zgodnie z ustaleniami z administracją). W takim przypadku płatność trafi do niego tylko za te 6 godzin.
Zależność może również zależeć od ilości wykonanej pracy.
Pracę w niepełnym wymiarze godzin można ustanowić dla każdego pracownika za zgodą kierownictwa (jeśli uzna, że taki reżim nie zaszkodzi przedsiębiorstwu). Pracodawca ma obowiązek ją ustanowić dla kobiety w ciąży (na jej wniosek), a także dla osób opiekujących się niepełnosprawnym dzieckiem. Reżim ten reguluje Kodeks Pracy (art. 93, 94), a także inne ustawy (np. 181-FZ, dotyczące niektórych aspektów pracy osób niepełnosprawnych). Osoba niepełnosprawna III grupy może napisać wniosek o pracę w niepełnym wymiarze godzin, jeśli taki tryb pracy zalecą lekarze w IPRI (program rehabilitacji opracowany indywidualnie dla każdej osoby niepełnosprawnej). Dlatego przy zatrudnianiu osób z niepełnosprawnościami konieczne jest wymaganie od nich, oprócz orzeczenia o niepełnosprawności, programu rehabilitacji. O ustanowienie takiego reżimu często prosi się młode matki: mogą łączyć pracę z opieką nad małym dzieckiem.
Tak więc niepełny i skrócony czas pracy to zupełnie inne tryby pracy, a główną różnicą są stawki płac.
