Warunkiem każdej umowy jest jej preambuła. Zawiera ogólne informacje o dokumencie i jego stronach. Nieprawidłowo sformatowana preambuła może w przyszłości spowodować poważne problemy.
Jaka jest preambuła traktatu?
Przez preambułę należy rozumieć ten fragment umowy, który łączy nazwę, numer, datę i miejsce jej zawarcia oraz informacje o jej uczestnikach. W zasadniczej części preambuły należy wymienić imiona i nazwiska stron, ich nazwy zgodnie z treścią umowy, a także informacje o osobach podpisujących umowę ze wskazaniem ich uprawnień.
Przykładem głównego tekstu preambuły umowy kupna-sprzedaży jest następujące sformułowanie: „Alfa Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej„ Sprzedającym”, reprezentowana przez dyrektora Siergieja Pietrowicza Iwanowa, działającego na podstawie statutu spółki, z jednej strony, a odpowiedzialnością spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „Omega”, zwaną dalej „Kupującym”, reprezentowaną przez dyrektora Iwana Iwanowicza Sidorowa, działającego na podstawie statutu spółki, z drugiej strony zawarły niniejszą umowę w następujący sposób.”
Jeżeli osoba zawierająca umowę działa na podstawie pełnomocnictwa, w preambule należy wskazać jej dane (numer, datę, a także przez kogo zostało wystawione). W przypadku, gdy stroną umowy jest indywidualny przedsiębiorca, jego dane rejestrowe wskazane są w preambule.
Przy zawieraniu umowy z osobą fizyczną preambuła musi zawierać dane jej paszportu. Może służyć do określenia, czy dana osoba jest rezydentem, czy nierezydentem. Od tego zależy wysokość podatku potrąconego z jego dochodu.
Jakie błędy mogą prowadzić do projektu preambuły?
Istnieje kilka typowych błędów podczas wypełniania preambuły traktatu. W przypadku oszukańczych schematów w preambule umowy często wskazuje się niedokładne uprawnienia osoby upoważnionej do zawarcia transakcji w imieniu drugiej strony. W efekcie poszkodowany zazwyczaj nie może dochodzić żadnych roszczeń wobec kontrahenta, gdyż cała odpowiedzialność spoczywa na nieuczciwej osobie, która podpisała umowę. Dlatego przed podpisaniem umowy konieczne jest zweryfikowanie uprawnień osoby z określonymi w preambule.
Często w preambule strony wskazują swoją nazwę, co nie jest typowe dla tego typu umów. Na przykład w umowach o pracę strony zamiast „Klient” i „Wykonawca” odnoszą się do siebie jako „Zleceniodawca” i „Wykonawca”. W efekcie strony mogą doświadczyć zamieszania zarówno w realizacji umowy, jak i na etapie ewentualnego postępowania sądowego.
Niektórzy, zawierając umowę z indywidualnym przedsiębiorcą, wskazują go w preambule jako osobę prostą. W efekcie strona wypłacająca dochód takiemu przedsiębiorcy staje się przymusowo agentem podatkowym. Aby tego uniknąć, konieczne jest wyraźne stwierdzenie w preambule, że umowa zawierana jest z indywidualnym przedsiębiorcą. Dodatkowo przy zawarciu umowy, gdzie jest miejsce na dane stron, konieczne jest wskazanie danych rejestrowych przedsiębiorcy.
Ważne jest prawidłowe wskazanie miejsca zawarcia umowy przy dokonywaniu zagranicznych transakcji gospodarczych. Może wpływać na wybór ustawodawstwa danego kraju, które będzie regulowało stosunki między stronami.
