Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy – w życiu codziennym „zwolnienie chorobowe” jest głównym dokumentem, jaki wydaje się pracodawcy w potwierdzeniu czasowej niezdolności pracownika do pracy. Zasady jego rejestracji i płatności reguluje prawo federalne.
Z zastrzeżeniem prawidłowej i zgodnej z prawem rejestracji, zwolnienie chorobowe należy wypłacić na koszt pracodawcy i Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jednak przepisy podkreślają szereg przypadków, w których wypłata zwolnienia chorobowego może zostać ograniczona lub całkowicie anulowana.
Przypadki, gdy zwolnienie chorobowe nie jest płatne
Zgodnie z ustawodawstwem Federacji Rosyjskiej karta zdolności do pracy tymczasowej nie jest płatna, wydawana na:
· Pracownicy, którzy pracują nie na podstawie umowy o pracę, ale na podstawie prawa cywilnego;
· Oficjalnie bezrobotni obywatele Federacji Rosyjskiej;
· Z błędami i nieścisłościami w wypełnieniu (poprawki mogą dokonywać tylko lekarze, którzy podpisali kartę);
· Bezprawne, czyli sfałszowane lub nieważne np. starego wzoru, z sfałszowanymi podpisami, pieczęciami.
Ponadto przeterminowane zwolnienie chorobowe nie będzie płatne – można go przedstawić dopiero w ciągu sześciu miesięcy od daty wskazanej w nim jako dzień wyjścia do pracy.
Nie zapłacą zwolnienia lekarskiego, ponieważ nie wydali arkusza
Pracownik nie powinien polegać na zapłacie za czas niezdolności do pracy, jeśli nie może przedstawić dokumentu, na podstawie którego to się dzieje, czyli samego zwolnienia chorobowego. Prawo przewiduje odmowę wydania zwolnienia chorobowego z kilku powodów:
Lekarz, kontaktując się z nim w celu uzyskania porady, nie ujawnił choroby w wyniku pomyłki lub celowej symulacji pacjenta;
· leczenie sanatoryjne bez odpowiedniego skierowania lekarskiego;
· Pomijanie pracy z powodu krótkotrwałych zabiegów medycznych wykonywanych jednorazowo, takich jak szczepienie, mycie, inhalacja itp.;
· Planowane badania lekarskie pracowników, określone zgodnie z wymaganiami tej organizacji.
Niektóre kategorie pracowników służby zdrowia nie mogą wydać zwolnienia chorobowego:
· Lekarze pogotowia ratunkowego i pomocy w nagłych wypadkach;
· Lekarze w stacjach transfuzji krwi;
· Lekarze z izby przyjęć;
· Pracownicy placówek medycznych i profilaktycznych.
W przypadku odmowy udzielenia zwolnienia chorobowego pacjent może zakwestionować decyzję lekarza kontaktując się z jego wyższą kadrą kierowniczą lub Funduszem Ubezpieczeń Społecznych. Jednak nie zawsze może to przynieść rezultaty.
Gdy zwolnienie chorobowe na opiekę nad krewnym nie jest płatne
Pracownicy mają prawo do zwolnienia lekarskiego nie tylko dla siebie, ale także do opieki nad niektórymi kategoriami krewnych:
dla małego dziecka poniżej 7 lat - nie więcej niż 60 dni w roku;
dla ucznia od 7 do 15 lat - do 45 dni w roku;
dla dziecka do 7 roku życia z ciężką chorobą (rak i inne, wskazane prawem) – do 90 dni w roku;
dla osoby niepełnosprawnej (niekoniecznie dziecka) – do 120 dni w roku;
dla krewnych powyżej 15 lat - do tygodnia w roku lub do miesiąca w przypadku poważnych chorób (zgodnie z wnioskiem komisji lekarskiej).
Prawo przewiduje szereg sytuacji, w których wystąpieniu odmawia się wypłaty takich arkuszy. To przede wszystkim przekroczenie ustalonych warunków pobytu na zwolnieniu lekarskim. Pracodawca i Fundusz Ubezpieczeń Społecznych opłacają nieobecność w miejscu pracy w ustalonych okresach w całości, ale za dni przekraczające limit opłata nie jest pobierana.
Należy zauważyć, że jeśli dziecko zachoruje podczas corocznego urlopu pracownika, nie jest wymagana osobna opłata za zwolnienie chorobowe za opiekę nad nim.
