Urlop pracownika to ustawowe dni płatnego wypoczynku dla każdego, kto pracuje na podstawie umowy o pracę.
Kodeks pracy Federacji Rosyjskiej przewiduje przypadki, w których zamiast urlopu pracownik może otrzymać rekompensatę pieniężną za niewykorzystane dni.
Za każdy przepracowany rok (365 dni kalendarzowych) pracownikowi przysługuje co najmniej 28 dni kalendarzowych odpoczynku. Nazywa się to głównym urlopem pracownika. Tych 28 dni nie można zastąpić wypłatą gotówkową, pracownik jest zobowiązany przez ten czas odpocząć. Oznacza to, że nie można zastąpić ustalonego urlopu pieniędzmi, można je wziąć w całości lub podzielić na części w porozumieniu z pracodawcą.
Jeżeli pracownik, zgodnie z rosyjskim kodeksem pracy i (lub) układem zbiorowym z pracodawcą, ma prawo do dodatkowych rocznych dni urlopu, może je zastąpić rekompensatą pieniężną, ale nie zawsze.
Tym samym pracownicy poniżej 18 roku życia, kobiety w ciąży, a także pracownicy zatrudnieni w szkodliwych i niebezpiecznych warunkach pracy nie mogą liczyć na rekompensatę pieniężną za dodatkowe dni urlopu.
Ważne jest, aby zrozumieć, że zastąpienie części urlopu wypłatą gotówkową jest prawem, a nie obowiązkiem pracodawcy. Dlatego wniosek pracownika o rekompensatę pieniężną zamiast niewykorzystanej części urlopu może nie zostać spełniony.
Jeżeli na wniosek pracownika zostanie podjęta pozytywna decyzja, pracodawca wydaje nakaz wypłaty odszkodowania pieniężnego i wprowadza zmiany w harmonogramie urlopów.
Jedynym przypadkiem, w którym wszystkim pracownikom wypłacana jest rekompensata pieniężna za niewykorzystane wakacje, jest zwolnienie. Jednocześnie powody zwolnienia nie mają znaczenia. Ale tutaj znowu pojawia się niuans: niewykorzystane główne wakacje są w pełni zwracane, ale za niewykorzystane coroczne dodatkowe wakacje płatność jest dokonywana w ciągu maksymalnie 7 dni kalendarzowych.
Za niewykorzystane urlopy wypłacane są średnie zarobki pracownika, a mianowicie średnie dzienne zarobki pomnożone przez liczbę dni niewykorzystanego urlopu. Procedura obliczania średnich dziennych zarobków zależy od długości tygodnia pracy, a także harmonogramu pracy pracownika.
Co ciekawe, zdarza się również sytuacja odwrotna – wtedy kwoty przekazane pracownikowi przez pracodawcę za urlop, które nie zostały jeszcze obliczone (z góry) zostają wstrzymane. Jeśli pracownik przepracował sześć miesięcy, ma prawo do urlopu przez cały rok. Jeśli jednak przed końcem tego roku z własnej woli zrezygnuje, wypłata urlopowa jest potrącana z odprawy. A jeśli odprawa jest niewystarczająca, resztę pracodawca może odebrać na drodze sądowej.
