Prawo naturalne zasadniczo różni się od innych gałęzi prawa. Nazywana jest „hybrydą” filozofii i prawa i dlatego jest czasami mylona z filozofią prawa. Jednak nauka ta zajmuje się czymś innym – bada znaczenie samego prawa, konieczność jego obecności i prawa istnienia.
Prawo naturalne rzeczywiście opiera się na zasadach filozoficznych. Jest to gałąź prawa, która zapewnia każdej osobie całą listę niezbywalnych praw i wolności. Dlatego tak nazywa się prawo naturalne, ponieważ promuje ich naturalność, potrzebę każdej osoby. Ma prawo do ich posiadania bez względu na miejsce urodzenia, status społeczny i poziom dochodów.
Branża ta powstała w opozycji do zwyczajowego prawa pozytywnego, które obecnie reguluje życie społeczeństwa. Na czym opiera się ta konfrontacja? Prawo naturalne jest ideałem w świecie rządów prawa. Promuje marzenia o idealnym prawie takim, jakie mogłoby być. W rzeczywistości kulą rządzi prawo pozytywne – normatywne akty prawne obowiązujące na terenie różnych państw.
Większość praw, na których opiera się system rządzenia dowolnego państwa, obowiązuje od dawna. A prawo naturalne wymaga ciągłych zmian przepisów, co w zasadzie jest niemożliwe. Oczywiście zmiany w ustawie uchwalane są okresowo, ale niektóre ustawy a priori nie mogą być często zmieniane, jak np. Konstytucja.
Istnieje teoria, że prawo naturalne jest częścią pozytywu. Ale ponieważ te dwie branże wzajemnie się wykluczają, to nie może być prawdą. Jednak prawnicy próbują je połączyć. Po co? Bo wtedy będą mogli pracować w tandemie, a to będzie miało korzystny wpływ na rozwój nowoczesnego prawa. Opracowując koncepcje rozwoju prawa naturalnego, konieczne jest uwzględnienie realiów pozytywu, stosowanych obecnie. Z kolei przy opracowywaniu nowych praw ważne jest uwzględnienie tendencji naturalnych.
