Dziś termin „czarna” księgowość jest mocno zakorzeniony w życiu codziennym. Jest dobrze znany i zrozumiały dla szefów przedsiębiorstw, księgowych, ekonomistów, finansistów, specjalistów podatkowych i wielu innych specjalistów, ze względu na charakter ich działań związanych z gospodarką organizacji i przedsiębiorstw.
Co to jest „czarna” księgowość
Obecnie krajowi eksperci nie znajdują zgody co do tego, co obejmuje pojęcie „czarnej” rachunkowości.
Niektórzy z nich nazywają „czarną” księgowość płacą „w kopercie”. Inni nie są oficjalnie uwzględnieni. Jeszcze inni uważają, że oprócz gotówki uwzględnia nieoficjalne zobowiązania i aktywa, czyli towary, długi, środki trwałe i tym podobne.
Słuszne byłoby założenie, że „czarna” rachunkowość to proces finansowo-gospodarczy i środki księgowe realizowane potajemnie przed państwem.
Cel „czarnej” księgowości jest oczywisty: pracownicy starają się ukryć dochody przed opodatkowaniem, podczas gdy ukryte są nie tylko dochody samego przedsiębiorstwa, ale także jego pracowników, najbardziej uderzającym przykładem jest pensja „w kopercie”.
Prowadzenie „czarnej” księgowości powierzane jest doświadczonym i odpowiedzialnym pracownikom, którzy cieszą się zaufaniem kierownictwa.
Cechy „czarnej” księgowości
Najczęstsze procesy ekonomiczno-finansowe „czarnej” księgowości to sprzedaż towarów, usług i robót za gotówkę bez odzwierciedlenia w księgowości, zaciąganie kredytów gotówkowych bez odzwierciedlenia w księgowości, przechowywanie i przyjmowanie niezaksięgowanych towarów i materiałów, korzystanie środki trwałe bez odzwierciedlenia w dziale księgowości.
Rachunkowość „czarnej” księgowości – ukrywanie zysków i wpływów przed fiskusem, zarządzanie przepływami finansowymi nieokreślonymi w dziale księgowości, wypłata i naliczanie wynagrodzeń „w kopercie”.
Według ekspertów około połowa wszystkich transakcji gospodarczych i finansowych w Rosji odbywa się „na czarno”. Większość organizacji i przedsiębiorstw zajmujących się produkcją, budownictwem, handlem, a także tych pracujących w sektorze usług nie może działać bez „czarnej” księgowości.
Technologie prowadzenia „czarnej” księgowości są podobne do oficjalnych technologii. Posługuje się tymi samymi pojęciami: kredyt, debet, koszt i dochód, podwójne wpisy, księgowanie, saldo, odpisy, raportowanie i inwentaryzacja. Ale dane „czarnej” księgowości są przeznaczone tylko do użytku w przedsiębiorstwie, nie każdy ma do nich dostęp.
Dzięki zastosowaniu „czarnej” księgowości struktura finansów firmy nabiera charakterystycznych cech i różni się od struktury finansów, potwierdzonej dokumentami.
