Podczas rozpatrywania spraw karnych i cywilnych uczestnicy procesu często muszą zwracać się do sądu z różnego rodzaju pozwami. Jednym z najczęstszych rodzajów takich oświadczeń jest prośba o odroczenie rozpoznania sprawy. Pisemna prośba skierowana do urzędnika według określonych zasad o wykonanie określonych czynności nazywana jest petycją.
Najczęściej petycje są wykorzystywane przy rozpatrywaniu spraw o wykroczenia administracyjne. Zgodnie z prawem pisemny wniosek jest obowiązkowo rozpatrywany przez urzędnika, po czym wydaje się w jego sprawie stosowne rozstrzygnięcie. Mogą być dwa rozwiązania: odmowa zaspokojenia wniosku lub jego zaspokojenie. W przypadku, gdy rozstrzygnięcie zawiera odmowę zaspokojenia żądania, decyzja taka musi być uzasadniona.
Warunkiem sporządzenia wniosku jest jego forma pisemna. Wniosek taki składa się w imieniu osoby odpowiedzialnej za dany materiał. Ustawa stanowi, że wniosek musi być niezwłocznie rozpatrzony w formie postanowienia sądu lub organu prowadzącego sprawę.
Okoliczności, które doprowadziły do złożenia wniosku mogą być bardzo różne: o zapoznaniu się z materiałami sprawy, o uzasadnionym przełożeniu rozpraw, o zakończeniu materiałów do sprawy, nowych dokumentach i dowodach w sprawie itp..
Istnieje standardowy formularz wniosku. W dokumencie wskazuje się sędziego lub innego urzędnika, w imieniu którego składa się wniosek, umieszcza się Twoje nazwisko i inicjały oraz wskazuje miejsce zamieszkania. Pod nagłówkiem „wniosek” należy zwięźle i jasno określić istotę wniosku, wskazując na fakt naruszenia, któremu jest poświęcone postępowanie. W razie potrzeby do wniosku dołączane są dokumenty, na przykład potwierdzające zasadność przyczyn przełożenia spotkania.
Obywatele mogą złożyć wniosek przed rozpoczęciem rozpatrywania sprawy przez sąd. W tym przypadku sędzia, przygotowując się do rozpatrzenia, z pewnością wyjaśnia kwestię dostępności wniosków i podejmuje decyzję o ich zaspokojeniu lub odrzuceniu. Prawo pozwala na składanie wniosków pisemnych oraz w trakcie trwania sprawy.
