Kwestie związane z trybami działania przedsiębiorstwa reguluje Kodeks pracy Federacji Rosyjskiej. Głównym, najczęściej funkcjonującym trybem pracy jest znormalizowany dzień pracy, który trwa 9 godzin, z uwzględnieniem godzinnej przerwy obiadowej. Ale w niektórych przypadkach, w celu optymalizacji działania przedsiębiorstwa, stosuje się również inne tryby.
Tryby pracy w przedsiębiorstwie
Rozdział 17 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej wymienia kilka rodzajów reżimów czasu pracy, które mogą działać w przedsiębiorstwie. To jest:
- znormalizowany 8-godzinny dzień pracy;
- nieregularne godziny pracy;
- aktywność zawodowa w elastycznym harmonogramie;
- Praca na zmiany;
- zbiorcze rozliczenie przepracowanych godzin;
- aktywność zawodowa z możliwością podziału dnia roboczego na części.
Główne cechy trybów pracy przedsiębiorstwa
Standaryzowany dzień pracy to 40 godzin tygodniowo, pracownicy pracują z przerwami na lunch od poniedziałku do piątku, natomiast ostatni dzień roboczy skraca się o 1 godzinę.
Nieregularne godziny pracy reguluje art. 101 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. Stosowany jest głównie w przypadku osób zajmujących stanowiska administracyjne, których czas pracy nie może być rejestrowany. Kodeks pracy dopuszcza zaangażowanie tych pracowników w wykonywanie ich obowiązków służbowych poza ustalonymi dla nich godzinami pracy. Nieregularne godziny pracy nie są ustalone dla wszystkich, ich wykorzystanie musi być określone w umowie o pracę lub układzie zbiorowym.
Działalność zawodowa w elastycznym harmonogramie reguluje art. 102 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. W tym trybie pracy początek dnia roboczego, jego koniec lub łączny czas trwania określa się za zgodą stron. Pracownik jest zobowiązany do przepracowania łącznej liczby godzin pracy ustalonej przez pracodawcę w okresie rozliczeniowym, a która jest traktowana jako dzień roboczy, tydzień, miesiąc itp.
Tryb pracy zmianowej zaleca się stosować w przedsiębiorstwach, w których istnieje ciągły cykl produkcyjny. Reżim ten reguluje art. 103 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. Praca zorganizowana na 2, 3 lub 4 zmiany pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie drogiego, nowoczesnego sprzętu, maszyn i mechanizmów. Przybliżone harmonogramy zmian są zalecane do stosowania przez Wyjaśnienie Państwowego Komitetu Pracy ZSRR i Ogólnozwiązkowej Centralnej Rady Związków Zawodowych z 8 kwietnia 1967 r.
Zbiorcze rozliczanie czasu pracy jest przeprowadzane w przypadku, gdy nie można przestrzegać znormalizowanego czasu pracy przy wykonywaniu niektórych rodzajów pracy. W takim przypadku maksymalny czas trwania ustalonego okresu rozliczeniowego nie powinien przekraczać 1 roku.
Tryb działania przedsiębiorstwa z możliwością podziału dnia roboczego na części ustalany jest w przypadku, gdy jest to konieczne i ze względu na szczególny charakter pracy. Może być również stosowany podczas wykonywania pracy, której intensywność zmienia się znacznie w ciągu jednego dnia roboczego (zmiany). W takim przypadku wskazane jest podzielenie dnia pracy na części, aby pracownicy nie stali bezczynnie podczas jednej ciągłej zmiany.
