Teraz, gdy tempo życia nabiera tempa, pracodawca często wymaga od pracowników pracy poza godzinami pracy. W rezultacie tryb pracy zostaje utracony. W takich przypadkach na ratunek przychodzą elastyczne godziny pracy.
Treść terminu „elastyczne godziny pracy” zawarta jest w art. 102 rosyjskiego kodeksu pracy. Mówi, że długość dnia roboczego, godzina jego rozpoczęcia i zakończenia są negocjowane przez obie strony, tj. pracodawca i pracownik. Z reguły pracownik wypracowuje określoną przez prawo liczbę godzin (40 tygodniowo), ale nie w zwykłym trybie (czyli w dni powszednie od 8 do 17). Z reguły przy elastycznym grafiku ustala się „normę” pracy i czas, w którym dana osoba musi ją wykonać. Warunki te obejmują również godziny odpoczynku, które pracownik może dowolnie rozdysponować według własnego uznania (chyba że w umowie uzgodniono inaczej).
Cała ta procedura musi być ustalona w umowie o pracę. W przeciwnym razie obu stronom trudno będzie bronić swoich praw. Powiedzmy, że firma ma formalny harmonogram - od 8 do 17, ale tak naprawdę pracownicy przychodzą do pracy i wychodzą o innej godzinie. Jeśli pracownik zostanie ranny w miejscu pracy o godzinie 19:00, nie będzie mu łatwo udowodnić winy pracodawcy. Albo jeśli został ranny przed przyjściem do pracy, o 9 rano, to kierownictwo firmy będzie musiało za niego odpowiadać. Tak więc wszystkie cechy reżimu pracy powinny być opisane w umowach przy zatrudnianiu. Jednostronna zmiana harmonogramu jest nielegalna. Obie strony (pracownik i pracodawca) muszą wyrazić zgodę, co musi znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednich dokumentach.
Pracodawca powinien rozważyć, w jaki sposób będą rejestrowane przepracowane godziny i ilość wykonanej pracy. Termin może być podany na każdy dzień roboczy, a także na tydzień i/lub miesiąc, jeżeli nie ma możliwości ustalenia stawki dziennej i/lub tygodniowej. Wszystko to musi być również udokumentowane za zgodą obu stron. Jest to również konieczne, aby móc zapłacić za przepracowane godziny.
