Zdarzają się sytuacje, gdy dziecko jest zarejestrowane w jednym miejscu, a mieszka w innym, na przykład z babcią. Nasze ustawodawstwo szczególnie uważnie monitoruje przestrzeganie praw nieletnich, a osoby poniżej osiemnastego roku życia mają pewne przywileje. Czy dotyczy to własności domu?
Dzieci, podobnie jak dorośli, mają pewne prawa, a chronią je różne akty prawne, w tym Kodeks Mieszkaniowy Federacji Rosyjskiej. Dziecko musi być zarejestrowane. Co więcej, przed ukończeniem czternastego roku życia może być zarejestrowany tylko z rodzicami, a także osobno, z ojcem lub z matką, jeśli rodzice są rozwiedzeni. Po ukończeniu czternastego roku życia nastolatka można zarejestrować w przestrzeni życiowej innych krewnych. To powinno być de iure, de facto często okazuje się, że dziecko jest zarejestrowane u matki i od wielu lat mieszka na terytorium babci. Albo dziecko jest zarejestrowane u matki, ale jednocześnie ma prawo mieszkać w mieszkaniu ojca. Świadczy o tym art. 31 Kodeksu mieszkaniowego Federacji Rosyjskiej, zgodnie z którym dziecko będące członkiem rodziny właściciela ma prawo mieszkać w należących do niego pomieszczeniach mieszkalnych. Czy osoba niepełnoletnia w takim przypadku może ubiegać się o udział w tym mieszkaniu?
Udział można przekazać
Wszystko zależy od tego, czy jest własnością, czy lokatorzy mieszkają w niej na podstawie umowy społecznej. Jeśli mieszkanie jest własnością, zwykła obecność dziecka w mieszkaniu nie może być powodem przekazania mu udziału w mieszkaniu. Nawet zameldowanie nieletniego w tym mieszkaniu nie jest tego powodem. Rejestracja i własność nie mają na siebie żadnego wpływu. Jedyną sytuacją, w której dziecko ma przewagę, jest sprzedaż mieszkania. W niektórych przypadkach, jeśli powstanie spór prawny, nieletni może zostać zarejestrowany w mieszkaniu i nadal z nim mieszkać, nawet jeśli zostanie sprzedany. W przypadku braku zezwolenia na pobyt dziecku takich praw nie przysługują.
Udział w posiadanym mieszkaniu może pojawić się na dziecko w przypadku przekazania darowizny. Można to zrobić w każdym wieku dziecka. Dziecko może również stać się właścicielem domu w przypadku śmierci bliskich: dla rodziców dziecko jest spadkobiercą pierwszego etapu.
Konieczność prywatyzacji
Jeśli mieszkanie jest własnością państwa i jest wynajmowane, nadal można je sprywatyzować. A w procesie prywatyzacji małoletnie dziecko ma prawo do uczestnictwa na równych zasadach ze wszystkimi innymi mieszkańcami. Do 1994 roku rodzice mogli przeprowadzać prywatyzację bez wiedzy dziecka. Jednak później, gdy dzieci dorosły, zaczęły występować do sądu z oświadczeniem o naruszeniu ich praw. Podczas prywatyzacji dziecko otrzymuje udział w mieszkaniu wraz z resztą rodziny.
