Własność jako kategoria społeczna ma istotny wpływ na rozwój społeczeństwa, będąc jego integralną cechą. W związku z tym można wyróżnić dwa ważne punkty: własność jako cecha kultury ludzkiej i stosunki społeczne.
Własność jako cecha kultury ludzkiej
Ziemia jako miejsce zamieszkania grupy społecznej i wszystko, co się na niej znajduje, jest w istocie podmiotem własności. Wszystko, co utrzymuje ludzi przy życiu i wszystko, co cenią, staje się własnością obecną wszędzie. Oznacza to, że jest immanentnie wpisana w osobowość człowieka od momentu narodzin. Eksperci odkryli, że małe dzieci to zdesperowani właściciele, którzy w miarę dorastania dzielą się swoim majątkiem z innymi, głównie dlatego, że są tego nauczeni.
Społeczeństwo ludzkie zajmuje się produkcją i posiada ziemię głównie po to, by ją sprzedać lub uzyskać z niej dochód. Pod tym względem własność jako kategoria społeczna jest ściśle powiązana z kategorią ekonomiczną, dlatego można do niej zastosować definicję - społeczno-ekonomiczna część życia. Oczywiście produkcja nie może być nieograniczona, ponieważ jest ograniczona zasobami naturalnymi, dlatego czasami nie jest w stanie zaspokoić stale rosnących potrzeb społeczeństwa. Pod tym względem własność, jako przedmiot produkcji i wydobycia, można uznać za stałą część społeczeństwa.
Związki międzyludzkie
Oczywiste jest, że stosunki własności społecznej ewoluowały przez wiele stuleci i teraz pojawiają się przed wszystkimi w formie, która jest, zdaniem niektórych, najbardziej opłacalna, ponieważ pozwala uzyskać maksymalny zysk z produkcji. Analizując stosunki społeczne, ekonomiści doszli do ciekawego wniosku, który opiera się na zrozumieniu kategorii własności jako jednej z pierwszych, która pomogła w przemyśleniu życia. Oczywiście nie sposób całkowicie pozytywnie scharakteryzować takie rozumienie.
Należy zauważyć, że stosunki własności społecznej można uznać za subiektywnie arbitralne jedynie w odniesieniu do działalności gospodarczej. Jednak ten rodzaj relacji jest bardziej wyraźny w sferze wymiany i dystrybucji, ponieważ to w tym przypadku korzyści przechodzą z rąk do rąk.
Charakteryzując własność jako istotny składnik stosunków społecznych, ważne jest zrozumienie, że własność może funkcjonować w różnych przejawach, zarówno poza produkcją, jak i w produkcji. We wszystkich przypadkach przejawia się nie tylko w jakości społecznej, ale także w jakości ekonomicznej, której nie da się całkowicie odizolować od siebie i jednocześnie ze sobą utożsamiać.
