Zgodnie z art. 282 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, zatrudnienie w niepełnym wymiarze godzin - wykonywanie przez pracownika innej regularnej pracy zarobkowej na warunkach umowy o pracę w czasie wolnym od głównej pracy. Jednocześnie prawo nie reguluje procedury przeniesienia głównego pracownika do pracy w niepełnym wymiarze godzin. Jednak w praktyce istnieją dwa sposoby rozwiązania tego problemu.
Instrukcje
Krok 1
Pierwsza możliwa sytuacja to transfer wewnętrzny z jednym pracodawcą. Przeniesienie, w tym z głównego miejsca pracy do pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy, jest de facto zmianą warunków umowy o pracę ustalonych przez strony, a zatem na podstawie art. 77 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej należy sporządzić za pomocą umowy o tej samej nazwie, zawartej na piśmie.
Oznacza to, że po zwolnieniu z głównego miejsca pracy pracownik ma prawo ubiegać się o przeniesienie na wolne stanowisko w niepełnym wymiarze godzin. Wtedy jako pracodawca musisz zawrzeć z takim pracownikiem dodatkową umowę do umowy o pracę. W tej umowie uzupełniającej określ nowe warunki wynagrodzenia, nowe godziny pracy itp. i nie wypowiadaj pierwotnej umowy o pracę.
Krok 2
Ale jest mały szkopuł związany z wymaganiami Instrukcji wypełniania zeszytów ćwiczeń. Zgodnie z niniejszą Instrukcją wpisu do skoroszytu informacji o pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy dokonuje się na wniosek pracownika w miejscu wykonywania pracy zasadniczej i zgodnie z tą samą Instrukcją w przypadku przeniesienia pracownika skoroszyt powinien zawierać wpisy o dotychczasowych i nowych miejscach (stanowiskach) pracy. Ale nie możesz przenieść pracownika z jednego miejsca pracy do drugiego, jeśli w zeszycie pracy nie ma odpowiednich informacji o tych miejscach pracy.
Krok 3
Innym scenariuszem jest rozwiązanie umowy o pracę na główne stanowisko (za porozumieniem stron lub z inicjatywy pracownika) i przyjęcie osoby zwolnionej na pracę w niepełnym wymiarze godzin poprzez wydanie odpowiedniego zamówienia i zawarcie nowego umowa o pracę wskazująca, że jest to praca w niepełnym wymiarze godzin. Ponadto w przypadku zatrudnienia pracownika w niepełnym wymiarze czasu pracy zawiera się z nim umowę o pracę w trybie ogólnym. Jedyną różnicą jest to, że osoba przyjęta do pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy nie ma obowiązku dostarczenia przyszłemu pracodawcy książeczki pracy, wojskowych dokumentów rejestracyjnych, a także zaświadczenia o ubezpieczeniu państwowego ubezpieczenia emerytalnego.
Ten sposób sformalizowania przejścia głównego pracownika do pracy w niepełnym wymiarze godzin jest najczęściej praktykowany przez pracodawców.
