Aby legalnie prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Federacji Rosyjskiej, osoba fizyczna musi uzyskać status indywidualnego przedsiębiorcy. Jaką będzie on ponosił odpowiedzialność za swoje zobowiązania?
Ucieleśnienie udanego pomysłu biznesowego wymaga nie tylko dostępności zasobów początkowych w postaci kapitału i pracy, ale także właściwej rejestracji prawnej statusu inicjatora tego pomysłu. Jednym z najłatwiejszych sposobów legalnego uzyskania prawa do prowadzenia działalności gospodarczej w naszym kraju jest uzyskanie statusu indywidualnego przedsiębiorcy. Procedura jego uzyskania i pracy jako indywidualny przedsiębiorca w niektórych aspektach jest znacznie prostsza niż inne formy organizacyjno-prawne prowadzenia działalności gospodarczej. Ta prostota ma jednak swoją wadę.
Odpowiedzialność indywidualnego przedsiębiorcy
Jednym z głównych punktów, które budzą niepokój obywateli myślących o możliwości zarejestrowania się jako indywidualny przedsiębiorca, jest wysokość odpowiedzialności, jaką taki przedsiębiorca ponosi za swoje zobowiązania. Tak więc artykuł 24 części 1 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, zarejestrowany w kodeksie prawa naszego kraju pod numerem 51-FZ z dnia 30 listopada 1994 r., stanowi, że indywidualny przedsiębiorca odpowiada za swoje zobowiązania całą kwotą własności należącej do niego. Jeśli więc kalkulacja ekonomiczna początkującego przedsiębiorcy była błędna, a zysk, na który liczył, nie spełnił jego oczekiwań, być może będzie musiał zapłacić np. wynajmującemu za udostępnienie lokalu na sklep poprzez sprzedaż własność osobista.
Ograniczenia nakładania kar na mienie indywidualnego przedsiębiorcy
Jednocześnie, analizując możliwość zastosowania tak surowych środków, indywidualny przedsiębiorca powinien wziąć pod uwagę dodatkowy przepis podany w art. 24 części 1 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. W szczególności zwraca uwagę, że obowiązujące przepisy ustanawiają wykaz przedmiotów, rzeczy i kosztowności należących do przedsiębiorcy, na które nie wolno nakładać kary. Pełna lista takich nieruchomości znajduje się w paragrafie 1 artykułu 446 Kodeksu postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej, który ma numer 138-FZ z 14 listopada 2002 r. Na przykład takie rzeczy i przedmioty to jedyne mieszkanie, rzeczy osobiste, narzędzia niezbędne do wykonywania czynności zawodowych i inne mienie. Jednocześnie jednak towary luksusowe, biżuteria i podobne drogie przedmioty nie mogą być zaklasyfikowane do tej kategorii, nawet jeśli są do osobistego użytku obywatela.
