Hipoteza, usposobienie i sankcja są częścią rządów prawa. Każdy z nich spełnia swoją funkcję. Podzielenie artykułu na trzy części pomoże Ci lepiej zrozumieć praworządność, a co za tym idzie prawidłowo ją stosować.
Instrukcje
Krok 1
Zdefiniuj hipotezę. Zawiera warunek realizacji normy prawnej. Może to być np. oznaka podmiotu wykroczenia, jak wiek i jego poczytalność. Uważnie przeczytaj artykuł ustawy i zaznacz te dane, w obecności których można je zastosować. Pamiętaj, że hipotezy mogą być szczegółowe lub ogólne według typu. Przykładem konkretnej hipotezy może być hipoteza ustalająca indywidualne warunki działania prawa. Jeżeli rozważane przez ciebie praworządność wymienia okoliczności, w których sprawa karna zostaje zakończona, jest to konkretna hipoteza. Jest również nazywany kazuistycznym. W przeciwieństwie do niej, ogólna lub abstrakcyjna hipoteza nie podkreśla szczególnych warunków, ale wprowadza zasadę prawa o ogólnych cechach.
Krok 2
Przejdź do wyszukiwania usposobienia. Formułuje wprost regułę zachowania, które jest zgodne z prawem, a także ujawnia oznaki zachowania niezgodnego z prawem. Jeśli artykuł, który studiujesz, dotyczy prawa cywilnego, najprawdopodobniej w zarządzeniem zostaną opisane zasady zgodnego z prawem postępowania. Wręcz przeciwnie, w artykułach kodeksu karnego zobaczysz listę znaków zabronionych działań. Poznaj rodzaje dyspozycji: proste, opisowe, zbiorcze i referencyjne. Pierwsza dyspozycja zawiera bezpośredni opis czynu bez jego znaków, gdyż domniemywa się, że są one oczywiste. W artykule z dyspozycją opisową ujawniono wszystkie obowiązkowe przejawy zachowania. Odesłanie do innego przepisu prawnego zawarte jest w zarządzeniu odsyłającym. Koc proponuje się zastosować do innego aktu normatywnego. Nie zapomnij nie tylko podkreślić dyspozycji, ale także wskazać jej rodzaj.
Krok 3
Znajdź sankcję. Wskazuje wszystkie konsekwencje prawne, zarówno negatywne, jak i pozytywne. Sankcja może być sformułowana jako rodzaj i środek kary, a także środek motywacyjny.
