Szkoda moralna to pieniężne wyrażenie krzywdy (cierpienie fizyczne lub psychiczne), które zostało wyrządzone obywatelowi przez bezprawne działania innych osób, które naruszyły jego osobiste dobra osobiste. Jednym z przejawów szkód moralnych są doświadczenia, które zwykle wiążą się z różnego rodzaju chorobami, które pojawiły się na tle cierpienia moralnego z powodu naruszenia praw.
Instrukcje
Krok 1
Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej (art. 151) definiuje pojęcie „szkody moralnej”. Ustawodawca interpretuje to jako „cierpienie fizyczne i psychiczne”. Oznacza to, że konsekwencje bezprawnych działań powinny znaleźć odzwierciedlenie w stanie psychicznym lub fizycznym ofiary. Lista ta obejmuje różnego rodzaju zaburzenia psychiczne, inne ogólne pogorszenie stanu zdrowia, wynikające z doświadczeń moralnych. Najważniejsze jest to, że powstałe cierpienie moralne powinno być w związku przyczynowym z zaistniałymi aktami bezprawnymi.
Krok 2
Roszczenia o zadośćuczynienie za krzywdę moralną wnosi się do sądu wraz z roszczeniem o zadośćuczynienie za szkodę materialną wyrządzoną przestępstwem. Wniosek musi jasno wskazywać, jakiego rodzaju cierpienie moralne zostało spowodowane, jakie pociągały za sobą konsekwencje, w jakiej wysokości (w kategoriach pieniężnych) oceniasz te doświadczenia. Jednocześnie musisz przedstawić swoje roszczenie dowodami, którymi mogą być zaświadczenie lekarskie, świadectwa zdrowia, zeznania świadków itp.
Krok 3
Kwestia wysokości szkody moralnej poddaje się jedynie subiektywnej ocenie. Kwestię tę rozstrzyga sąd, a sędziowie, podobnie jak inne osoby, mogą na różne sposoby oceniać tę samą sytuację. Na podstawie powyższego wysokość szkody niemajątkowej ustala sąd na podstawie skazania wewnętrznego, z uwzględnieniem dowodów przedstawionych przez strony. W praktyce wysokość odszkodowania jest od razu wskazana w pozwie, ale sąd najczęściej zasądza kwoty mniejsze niż te, o które dochodzono.
