W przypadku, gdy spadkobierca zmarł po otwarciu spadku, nie mając czasu na jego przyjęcie, wszystko, co mu się należało w odziedziczonym majątku, przechodzi na jego spadkobierców. Zasada ta nie dotyczy jednak przymusowego udziału w spadku, do którego prawa nie przechodzą na spadkobierców zmarłego spadkobiercy.
Osoby, które przystępują do dziedziczenia w miejsce głównego zmarłego spadkobiercy, są uważane za spadkobierców z mocy prawa reprezentacji. Jest to termin ustalony w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej. Spadkobiercy na mocy prawa reprezentacji mogą dochodzić tylko tego, co należy się zmarłemu spadkobiercy, na którego miejsce wstępują do spadku.
Tak więc znaczenie dziedziczenia przez prawo reprezentacji jest takie, że zamiast spadkobiercy, który zmarł po otwarciu spadku i go nie przyjął, w dziedziczenie uczestniczą jego spadkobiercy – spadkobiercy dziedziczni.
Dziedziczenie przez prawo okazania jest możliwe zarówno z testamentem, jak i w przypadku dziedziczenia z mocy prawa. Oznacza to, że jeżeli cały jego majątek został przekazany zmarłemu spadkobiercy, to zamiast niego osoby wskazane w testamencie wchodzą w prawa spadkowe. Jeżeli zmarły spadkobierca nie miał testamentu lub zapisał tylko część swojego majątku, to na mocy prawa reprezentacji jego spadkobiercy dziedziczą z mocy prawa.
Istotnym warunkiem dziedziczenia przez reprezentację jest to, że zmarły spadkobierca nie przyjął majątku, ani faktycznie, ani przez złożenie wniosku o przyjęcie spadku, ponieważ gdyby spadkobierca miał czas na przyjęcie spadku przed śmiercią, taki majątek zostanie już włączony do jego masy spadkowej, a jego spadkobiercy odziedziczą ją w ogólnym porządku.
Spadkobierca, na mocy prawa reprezentacji, może odmówić dziedziczenia na rzecz osób trzecich lub po prostu oświadczyć o odrzuceniu spadku; jednocześnie dziedziczą to, czego pierwszy spadkobierca nie zdołał przyjąć w związku ze śmiercią oraz spadek otwarty po śmierci spadkobiercy – drugiego spadkodawcy.
Wniosek o wpis w prawa spadkowe z majątku należnego spadkobiercy przed jego śmiercią składa się u notariusza w miejscu otwarcia spadku po pierwszym spadkobiercy, a także o przyjęciu spadku otwartego po śmierci spadkodawcy. sam spadkobierca - notariuszowi w miejscu otwarcia spadku po zmarłym spadkobiercy.
W przypadku dziedziczenia wszczynane są jednocześnie dwie niezależne sprawy spadkowe w kolejności prawa reprezentacji i na zasadach ogólnych. Termin przyjęcia spadku po zmarłym spadkobiercy wynosi trzy miesiące i liczy się od dnia jego śmierci. Jeżeli pozostała część okresu do przyjęcia spadku pierwszego spadkodawcy jest krótsza niż trzy miesiące, przedłuża się go do trzech miesięcy. W przypadku upływu tego terminu należy wystąpić do sądu o uznanie spadkobiercy za przyjęcie spadku.
W razie śmierci drugiego spadkobiercy, który miał prawo do przedstawienia spadku, dalsze prawa spadkowe spadkobiercom tego ostatniego nie przechodzą nawet z testamentu.
Jeżeli spadkobierca, który miał możliwość dziedziczenia majątku na mocy prawa reprezentacji, nie wszedł do spadku w wyznaczonym terminie, prawo do dziedziczenia jego udziału w spadku przechodzi na pozostałych głównych spadkobierców.
