Działania nauczyciela regulują oczywiście surowe przepisy mające na celu zapewnienie jak najlepszej jakości edukacji dla dzieci. Ale dobry jest tylko nauczyciel, który w ramach przepisów tworzy prawdziwą sztukę nauczania.
Podwójny standard
Pojęcie standardu w działalności pedagogicznej jest często postrzegane negatywnie, jako zbiór pewnych wzorców, ograniczeń, suchych zasad. O ile standard jest w swej istocie standardem, o tyle model jest najlepszym przykładem rezultatu działań nauczyciela.
W kreatywnym środowisku, w którym ma miejsce relacja klient-wykonawca, mówi się, że najgorszy porządek to taki, w którym w ogóle nie ma ram ani wytycznych. Im więcej klient ma obojętność na wynik, tym więcej błędów wykonawca popełni w procesie. Ta sama sytuacja rozwija się w edukacji: suche normy i zasady są niezbędne, aby nauczyciel mógł tworzyć nie ze szkodą dla dzieci. Jest jak metalowa rama, która podtrzymuje kręcone kwiaty. Rama jest nieatrakcyjna, ale bez niej wymyślony kształt by nie wyszedł.
Tak jak edukacja bez kreatywności nauczyciela jest tylko przeciętną ramą wiedzy, której nie czepia się oko, która nie raduje się w duszy. Dzieci nie ciągną do takiego nauczyciela, nie rozumieją w pełni jego przedmiotu.
W ruchu
Działalność nauczyciela to ściśle spleciony automatyzm i improwizacja. Zmieniają się twarze uczniów, program pozostaje ten sam i nawet jeśli zewnętrznemu obserwatorowi wydaje się, że nauczyciel jest zaangażowany w ten proces, wewnątrz, być może od dawna jest rozpalony tym, o czym mówi. Nauczyciele są zawsze zagrożeni, wypalenie to dla nauczyciela straszna katastrofa. Kreatywność jest w stanie na tym zaoszczędzić.
Praca nauczyciela to nieustanne życie w walce: o serca dzieci, z ignorancją, o własną żywą duszę - te słowa mogą brzmieć nadmiernie wzniośle, ale dewaluacja pracy nauczyciela prowadzi tylko do tzw. na zewnątrz . Kreatywność to sposób na zachowanie siebie i znalezienie wspólnego języka z dziećmi, aby naprawdę przekazać im wiedzę.
Twórca-nauczyciel
Zdolności twórcze nauczyciela przejawiają się w jego codziennej interakcji z uczniami, w ocenie sytuacji konfliktowych i ich rozwiązywaniu z korzyścią dla wszystkich uczestników, w indywidualnym podejściu do ucznia lub w odmiennym podejściu do różnych grup uczniów, organizacji zajęć i pozalekcyjne.
O ile w większości przypadków działalność twórcza wiąże się z tworzeniem nowego, o tyle w przypadku nauczyciela efektem powinna być zmiana osobowości ucznia na lepsze – ujawnienie jego umiejętności, wzrost moralności i pozytywna motywacja. Podobnie jak rzeźbiarz osobowości, nauczyciel nie tylko nasyca uczniów wiedzą, ale także doskonali ich, pomaga odnaleźć siebie, zadomowić się w społeczeństwie, w samorealizacji. Dlatego jego odpowiedzialność wobec uczniów jest tak wielka, że każdy krok musi być przemyślany i starannie wyważony.
