W momencie dziedziczenia uiszczane są dwa rodzaje płatności: opłata państwowa i taryfa notarialna. Procedurę ustalania wysokości cła państwowego określa rosyjski kodeks podatkowy, pobieranie taryfy notarialnej reguluje ustawa o podstawach ustawodawstwa dotyczącego notariuszy.
Wysokość opłaty państwowej ustalana jest jako procent wartości spadku, a także zależy od stopnia pokrewieństwa spadkobiercy i spadkodawcy. Tak więc spadkobiercy pierwszego etapu płacą 0,3% wartości odziedziczonego majątku, ale maksymalnie 100 000 rubli; pozostali spadkobiercy - - 0,6% wartości odziedziczonego majątku. Wysokość składki państwowej nie zależy od tego, czy spadkodawca pozostawił testament, czy też zgodnie z prawem dokonywany jest spadek.
Co więcej, jeśli jest kilku spadkobierców, podatek państwowy płaci każdy z nich w całości, nawet podmiotowi, który ma obowiązkowy udział.
Wydanie zaświadczenia o prawie do dziedziczenia jest aktem notarialnym, do którego wykonania przewidziano zapłatę podatku państwowego zgodnie z Kodeksem podatkowym Federacji Rosyjskiej, jednak osoby fizyczne są z niego całkowicie zwolnione przy dziedziczeniu mieszkania, jeżeli mieszkali ze zmarłym i nadal tam mieszkają po jego śmierci; w przypadku śmierci spadkodawcy przy wykonywaniu obowiązków państwowych lub publicznych; gdy dziedziczone są składki pieniężne, sumy ubezpieczenia, wynagrodzenia, tantiemy. Ponadto z opłaty państwowej za wystawienie zaświadczenia o prawie do dziedziczenia przez notariusza zwolnione są osoby niepełnoletnie oraz osoby z zaburzeniami psychicznymi.
Spadki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem należności licencyjnych.
