Rosyjskie ustawodawstwo w ustawie o środkach masowego przekazu głosi wolność i niezależność wszystkich rodzajów mediów. Ponadto zawiera wszystkie podstawowe pojęcia i definicje z zakresu mass mediów, reguluje te aspekty ich działalności, których nie można ograniczać. Ustawa zawiera również zasady rejestracji mediów oraz tryb rozpowszechniania przez nie różnych informacji.
Działania uznane za dopuszczalne
Zgodnie z ustawą o mediach zabrania się ograniczania następujących działań:
- wyszukiwać, otrzymywać i rozpowszechniać informacje za pomocą wszelkich legalnych środków;
- rejestrować, posiadać, używać i dysponować mediami;
- kupować, samodzielnie wytwarzać, przechowywać i wykorzystywać sprzęt techniczny, urządzenia, surowce i materiały wykorzystywane do przygotowania i dystrybucji produktów informacyjnych.
Podstawowe pojęcia i definicje
Ustawa określa podstawowe pojęcia używane w sferze medialnej i nadaje im jednoznaczną definicję.
Informacja masowa to materiały audio, drukowane, wideo oraz komunikaty przeznaczone dla szerokiego grona odbiorców. Za środki masowego przekazu uznaje się zatem media drukowane, programy wideo lub filmowe, radio i telewizję, a także wszelkie inne formy rozpowszechniania informacji do nieokreślonego kręgu osób.
Produkcja środków masowego przekazu to nakład lub część nakładu czasopisma drukowanego, nagrań audio i wideo, a także pojedynczych wydań programów radiowych, telewizyjnych i filmowych.
Dystrybucja produktów medialnych to sprzedaż produktów w różnych formach, w tym prenumeraty, dystrybucji i dostawy.
Wyspecjalizowane środki masowego przekazu to te środki masowego przekazu, w odniesieniu do których ustawodawstwo przewiduje specjalne zasady ich rejestracji, działalności i rozpowszechniania informacji.
Redakcja jest organem bezpośrednio produkującym i wypuszczającym produkty medialne. Za redakcję uznaje się instytucję lub przedsiębiorstwo, a także osobę lub kilka osób. Redaktor naczelny jest redaktorem naczelnym.
Dziennikarz to osoba, która samodzielnie lub z cudzą pomocą wyszukuje, otrzymuje, redaguje i tworzy materiały przeznaczone dla redakcji. Dziennikarz musi koniecznie być związany z redakcją w stosunkach pracowniczych lub umownych lub angażować się w swoją działalność zgodnie ze specjalnymi uprawnieniami przyznanymi przez redakcję.
Zakaz cenzury
Ustawa o środkach masowego przekazu stanowi, że żadna osoba, organizacja, stowarzyszenie publiczne, organ państwowy ani urzędnik nie ma prawa żądać od środków masowego przekazu jakiejkolwiek aprobaty swoich produktów.
Zabronione jest jakiekolwiek ograniczanie dystrybucji produktów medialnych, materiałów, wiadomości i ich części.
Zabronione jest tworzenie, finansowanie jakiejkolwiek organizacji, angażowanie osób i grup osób w celu cenzurowania mediów.
Jednak są też wyjątki. Jeśli autorem materiału audio-video, publikacji drukowanej jest urzędnik lub osoba ta udziela wywiadu.
Ograniczenia działalności medialnej
Ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej zabrania mediom nadużywania wolności słowa i wolności mediów. Oznacza to, że produkty informacyjne nie powinny:
- być wykorzystywane do popełniania przestępstw;
- ujawniać tajemnice i tajemnice chronione prawem;
- wzywać obywateli do działań terrorystycznych;
- zachęcać do terroryzmu i ekstremizmu we wszelkich jego przejawach;
- promować przemoc, brutalność i pornografię.
Zabronione jest stosowanie jakichkolwiek środków technicznych wpływających na świadomość obywateli i negatywnie wpływających na ich zdrowie. Wśród nich: ukryte wstawki w programach telewizyjnych i radiowych, wideo i filmach, specjalne pliki komputerowe, programy do edycji tekstu.
Zabronione jest rozpowszechnianie informacji o sposobach przygotowania i stosowania środków odurzających i psychotropowych (i ich analogów), w celu oświetlenia miejsc ich dystrybucji.
Zabronione jest rozpowszechnianie innych informacji, które nie podlegają ujawnieniu zgodnie z prawem Federacji Rosyjskiej.
Reklama
Prawo medialne zawiera wiele wymagań i zasad dotyczących reklamy.
Na przykład prawo nie zezwala na publikowanie nieuczciwych i niedokładnych reklam. Nieuczciwa reklama rozumiana jest jako błędne porównanie reklamowanych produktów z ich odpowiednikami, reklama psująca reputację produktów konkurencji oraz samych konkurentów. Nieuczciwa reklama odnosi się również do reklamy towarów zabronionych i nieuczciwej konkurencji z punktu widzenia prawa antymonopolowego. Niedokładna reklama jest uważana za dostarczanie świadomie niedokładnych informacji o produkcie lub usłudze.
Ponadto reklama nie powinna nakłaniać odbiorców do działań niezgodnych z prawem, zawierać wezwań do okrucieństwa i przemocy, kreować negatywnego nastawienia do osób, które nie korzystają z reklamowanego produktu. Nośniki reklamowe (billboardy, banery) nie powinny zakłócać bezpieczeństwa ruchu żadnego rodzaju transportu.
W reklamie zabronione jest wykorzystywanie materiałów pornograficznych, scen palenia tytoniu i picia alkoholu, zniekształcanie informacji przy użyciu obcych słów i wyrażeń, odwoływanie się do państwa, które zatwierdza produkt reklamowy.
Między innymi w reklamie:
- zabronione jest używanie wulgarnego języka i obelg;
- zabronione jest prowadzenie propagandy poprzez reklamę;
- ceny towarów i usług należy podawać wyłącznie w walucie Federacji Rosyjskiej (rublach) i tylko w przypadkach wyjątkowej konieczności - w walucie obcej;
- zabronione jest umieszczanie reklam w książkach edukacyjnych dla dzieci (podręczniki, materiały dydaktyczne).
Drukuj Regulamin Dziennikarstwa
Prasa jest proszona o wskazanie w każdym egzemplarzu publikacji drukowanej nazwy publikacji, listy założycieli, imienia i nazwiska redaktora naczelnego, numeru zeszytu oraz daty publikacji. Ponadto gazety są zobowiązane do wskazania godziny podpisania numeru do druku, indeksu publikacji, nakładu, kosztu jednego egzemplarza oraz adresu redakcji.
Zabrania się prowadzenia propagandy lub reklamy w mediach drukowanych:
- palenie;
- picie napojów alkoholowych;
- usługi medyczne oferujące aborcję.
Regulacja sytuacji kontrowersyjnych
Obecnie telewizja emituje dużą liczbę programów telewizyjnych i programów ujawniających osoby łamiące prawo. Jednocześnie autorzy tych programów i programów uważają, że w ten sposób chronią prawa konsumentów. Dziennikarze i ekipy filmowe kupują produkty i usługi w celu sprawdzenia ich jakości, która w rzeczywistości okazuje się wyjątkowo niska. Jednocześnie pracownicy mediów w swoich działaniach chowają się za prawem medialnym.
W wielu przypadkach kręcenie tych programów odbywa się ze skandalami. Uderzającym przykładem jest program „Revizorro” w piątkowym kanale telewizyjnym.
Zachowanie dziennikarzy podczas filmowania powoduje spory między prawnikami, prawnikami i obrońcami praw człowieka o legalność takich działań. Jedna strona twierdzi, że podczas takiego filmowania, w taki czy inny sposób, naruszane są prawa właścicieli. Inni zachęcają do działań dziennikarzy.
Jeśli rozważymy działania dziennikarzy z punktu widzenia ustawy o mediach, to działają oni w ramach tej ustawy. Jeśli jednak rozpatrzymy te same działania z punktu widzenia innych aktów normatywnych, w ich działaniach można znaleźć wiele naruszeń, które pociągają za sobą odpowiedzialność administracyjną, a nawet karną.
Procedura dla dziennikarzy w operacjach antyterrorystycznych
Podczas operacji antyterrorystycznych (CTO) ustalane są odrębne zasady działalności dziennikarskiej. W tym przypadku, będąc w placówce lub na terenie działania CTO, dziennikarz podlega kierownikowi operacji.
Media mają surowy zakaz ujawniania jakichkolwiek informacji o taktyce operacji, stosowanych technikach i środkach. Jeśli te informacje dotrą do terrorystów za pośrednictwem dziennikarzy, mogą zakłócić operację i doprowadzić do poważnych ofiar śmiertelnych.
Ujawniając informacje o pracownikach zaangażowanych w operację antyterrorystyczną oraz o ich bliskich, media są zobowiązane do przestrzegania przepisów dotyczących tajemnicy państwowej i ochrony danych osobowych.
Ostatnie zmiany w prawie medialnym
W 2017 r. zmieniono art. 35 ustawy o środkach masowego przekazu w zakresie komunikacji obowiązkowej.
Po pierwsze, redakcja ma obowiązek publikować wiadomości bezpłatnie i na czas zgodnie z orzeczeniem sądu. Po drugie, państwowe media są zobowiązane do publikowania wiadomości z wyższych organów federalnych i stanowych.
Podobnie jak w poprzedniej wersji, redakcja wszelkich mediów jest zobowiązana do bezpłatnego i jak najszybszego przekazywania sygnałów ostrzegawczych o niebezpieczeństwie, informacji alarmowych o zagrożeniu ludności. W szczególności media są zobowiązane do publikowania informacji o trybie postępowania ludności, do publikowania komunikatów władz wykonawczych i organów samorządu terytorialnego.
