W 1941 roku amerykański marketer Alex Osborne wymyślił metodę burzy mózgów, która umożliwia szybkie znajdowanie pomysłów. Później zaczęto go stosować nie tylko w reklamie, ale także w edukacji i dziedzinach, w których potrzebna jest aktywność twórcza. Zazwyczaj burza mózgów obejmuje trzy etapy. Poznajmy ich.
Formułowanie problemu
Na początek trzeba zebrać zespół i podzielić go na dwie grupy: generatorów i krytyków (lub prowizję). Dobór uczestników w dużej mierze zależy od specyfiki problemu. Te ostatnie z kolei powinny być postawione jasno i przedstawiać jedno pytanie, a nie zestaw powiązanych. Jeśli w programie spotkania jest kilka problemów, bardziej racjonalne jest ich rozwiązanie zgodnie z ich złożonością lub wagą.
Generowanie pomysłów
To etap twórczy, na którym następuje rozwiązanie problemu/problemu. Bardzo ważne jest stworzenie swobodnej atmosfery, wykorzystanie metody strumienia świadomości. Lepiej wybrać jedną osobę, która bez ograniczeń spisze wszystkie proponowane opcje, nawet te najbardziej absurdalne. W tym przypadku pomysły mogą się łączyć, „dokręcać”, ulepszać.
Ocena i selekcja
Równie ważny etap podsumowujący wszystkie poprzednie kroki. Teraz dane trzeba przekazać krytykom. Analizują wszystkie pomysły, odfiltrowują niepotrzebne i oceniają ciekawe i skuteczne. Wynik tego etapu w dużej mierze zależy od spójności pracy członków grupy, od jednego kierunku ich myślenia.
- W burzy mózgów bardziej słuszne jest zaangażowanie pracowników różnych stanowisk i rang. W takim przypadku generowanie pomysłów najlepiej wykonywać w kolejności rosnącej. Pozwoli to uniknąć efektu psychologicznego – „porozumienia z władzami”.
- Często pod koniec burzy mózgów równoważą się dwie opcje rozwiązania problemu. Ostatnie słowo na tym etapie należy do lidera/szefa firmy. Ponieważ zazwyczaj głosowanie nie ma sensu ze względu na interes stron.
