Jeśli podejrzewasz, że Twój talent pisarski drzemie w Tobie, a podejrzenie to poparte jest setkami napisanych stron, które nie mieszczą się już na Twoim biurku, to czas poważnie zastanowić się nad formatem Twojej pracy.
Rozsądnie jest założyć, że pełnoprawne dzieło beletrystyczne, takie jak Wojna i pokój, jest prawdopodobnie poza twoim zasięgiem. Dlatego warto skierować swoje wysiłki na próbę napisania scenariusza. Scenariusz jest łatwiejszy do napisania niż powieść czy kryminały, ale ma specyficzny format i ma zestaw specjalnych zasad, które zdecydowanie powinieneś znać. Piszemy więc scenariusz do filmu. Tak, tak, nie będziemy tracić czasu na drobiazgi. Scenariusz imprezy firmowej lub urodzinowej to wiele przegranych. Zamierzamy stworzyć pełnometrażowy film fabularny. A jeśli kupi to Hollywood? Chociaż jednak, jeśli Columbia Pictures długo się zastanowi, nasz scenariusz nie przepadnie – można go łatwo przerobić na scenariusz ślubu najlepszej przyjaciółki, bo wszystkie scenariusze są z reguły pisane według tych samych zasad.
Pomysł i postacie
Podręczniki filmowe zwykle radzą zacząć od ogólnego pomysłu na całą historię, czyli od pomysłu. Jednak pomysł jest zbyt globalną kategorią. Ponadto w głowie utalentowanej osoby zawsze roi się sto lub dwa pomysły. Jak wybrać jednego z tej rzeszy - jedynego? Jest wyjście. Doświadczeni scenarzyści radzą zacząć od postaci. Wymyśl głównego bohatera. Pomyśl o nim, obdarz go pozytywnymi i negatywnymi cechami. Uczyń go prawdziwie żywą postacią. Jeśli to się powiedzie, nie będziesz miał czasu zauważyć, jak on sam nawiąże relacje z innymi postaciami - obok niego pojawi się urocza bohaterka, a potem pojawienie się złoczyńcy nie będzie długo czekać. Relacje między bohaterami będą się wiązać, zaplątać, pojawiają się drobne postacie, pojawiają się konflikty, możliwość ich rozwiązania, a wtedy najważniejsza - ogólna idea filmu - nie jest daleko.
Struktura
Oczywiście jesteś wielkim talentem, ale prezentując materiał, nie powinieneś wymyślać koła na nowo. Nawet tacy eksperymentatorzy kina, jak Fellini i Tarantino, chcąc napisać scenariusz, musieli trzymać się standardów wymyślonych dawno temu (w starożytności). Standardy scenariusza to struktura trójaktowa: otwarcie, rozwinięcie fabuły i kulminacja, a na końcu zakończenie. Fabuła (lub wstęp) nie powinna zająć więcej niż 10-15% całego tomu scenariusza. Zadaniem wstępu jest zapoznanie widza z głównymi bohaterami oraz wypowiedzenie ich podstawowych pragnień i aspiracji, a także opisanie początkowych problemów, w jakie wpadli. Przede wszystkim materiał znajdzie się w drugiej części scenariusza - tutaj rozwinie się główny bieg wydarzeń. Pojawią się nowe problemy, pojawią się nowi bohaterowie, aż do momentu, gdy napięcie emocjonalne spektaklu osiągnie maksimum. Nie, maksimum to nie koniec. To jest punkt kulminacyjny. Z reguły kulminacja następuje w odcinku bardzo zbliżonym do finału. Najczęściej jest to albo ujawnienie największego spisku, albo moment zdemaskowania szpiega, albo powrót utraconej pamięci. Trzeba jednak zostawić trochę miejsca na rozwiązanie, czyli opis logicznego zakończenia przygód bohatera i kilka wniosków filozoficznych dotyczących całej historii.
Wędki castingowe
Wydawałoby się, że scenariusz dobiegł końca. Ale nie zdecydowałeś się po prostu go napisać - skrypt musi zostać sprzedany! Udaj się zakończyć historię z nutą możliwej kontynuacji, ponieważ producenci tak bardzo kochają sequele …
