Ustawodawstwo Federacji Rosyjskiej zapewnia kobietom w ciąży i kobietom z małymi dziećmi szereg gwarancji i odszkodowań, ale często albo o nich nie wiedzą, albo nie wierzą w możliwość ich wdrożenia, z czego korzystają pozbawieni skrupułów pracodawcy. Aby bronić swoich praw do pracy, odpoczynku i obowiązkowych płatności, musisz znać i rozumieć treść odpowiednich artykułów Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej.
Pierwszą rzeczą, o której powinny pamiętać przyszłe i obecne matki, jest to, że z inicjatywy pracodawcy kobieta w ciąży lub mająca dziecko (dzieci) poniżej 3 roku życia nie może zostać zwolniona. Jedynymi wyjątkami są przypadki likwidacji przedsiębiorstwa i zakończenia działalności indywidualnego przedsiębiorcy, a wszelkie inne przyczyny są niezgodne z prawem. Jeżeli pracodawca nalega na zwolnienie z własnej woli lub grozi zwolnieniem, należy wystąpić do prokuratury i sądu.
Kobieta w ciąży ma prawo do obniżenia standardów produkcji i obsługi, a także do przeniesienia do innej pracy w lżejszych warunkach pracy, wykluczających ewentualny szkodliwy wpływ na organizm iz zachowaniem zarobków w tym samym miejscu. Jeśli nie można tego zrobić od razu, powinna zostać zwolniona ze szkodliwej pracy, dopóki w przedsiębiorstwie nie zostanie wybrany odpowiedni wakat z wypłatą średnich zarobków za cały czas przymusowej nieobecności.
Przyszła matka ma prawo, w razie potrzeby, poddać się badaniu lekarskiemu z zachowaniem wynagrodzenia za dni, w których odbyło się badanie. W praktyce pracodawcy w takich przypadkach są często zmuszani do wzięcia urlopu krótkoterminowego na własny koszt.
Od 30 tygodnia ciąży kobieta otrzymuje urlop macierzyński, do którego można doliczyć coroczny płatny urlop, należny niezależnie od stażu pracy w przedsiębiorstwie i wewnętrznego harmonogramu pracy ustalonego w organizacji. Wszystkie płatności są obliczane na podstawie średnich zarobków i muszą być dokonywane na czas.
Niedopuszczalna jest odmowa zatrudnienia przyszłej mamy z powodu jej ciąży. W praktyce jednak norma ta w rzeczywistości nie chroni praw kobiet, gdyż pracodawcy co do zasady podają zupełnie inne argumenty uzasadniające niechęć do zatrudniania kobiety w ciąży.
Nie ma okresu próbnego dla przyszłych matek, kiedy są zatrudnione. W swej istocie zakłada możliwość zwolnienia bez szczególnych podstaw, co jest sprzeczne z prawem. Ponadto zabrania się angażowania kobiet w ciąży do pracy w godzinach nadliczbowych, dzwonienia w nocy, w weekendy i święta oraz wysyłania ich w podróże służbowe.
Prawdziwym matkom, czyli kobietom, które mają już dzieci w wieku poniżej 3 lat, zapewnia się prawie taki sam zakres praw i gwarancji jak kobietom w ciąży. Nie można ich zwolnić z inicjatywy pracodawcy, odmówić ich zatrudnienia ze względu na obecność małych dzieci, wysłanych w delegacje służbowe bez ich zgody, zajmować się pracą w godzinach nadliczbowych, w nocy, w weekendy i święta.
Kobieta z dzieckiem może brać urlop na opiekę nad nim do 3 lat, natomiast przez pierwsze 1,5 roku otrzymuje wynagrodzenie urlopowe w wysokości 40% przeciętnego wynagrodzenia. Jeśli nie skorzysta z tego prawa i nadal będzie pracować, organizowane są dla niej przerwy na karmienie trwające co najmniej 30 minut co 3 godziny, a także gwarantuje się jej przeniesienie w razie potrzeby do innej pracy o łatwiejszych warunkach pracy do czasu powrotu dziecka 1, 5 lat. Między innymi kobiety z dziećmi poniżej 14 roku życia mogą wziąć dodatkowy urlop wypoczynkowy na własny koszt i wykorzystać go w całości lub w części według własnego uznania.
