Przy obliczaniu zwolnienia chorobowego z tytułu tymczasowej niezdolności do pracy należy kierować się poprawkami do ustawy federalnej 255-F3 z dnia 1 stycznia 2011 r. i dekretu rządowego 4n. Zmiany wprowadzono nie tylko w okresie naliczania świadczeń, ale także w bezpośrednim naliczaniu zasiłków chorobowych.
Instrukcje
Krok 1
Średnie zarobki należy obliczyć za 24 miesiące pracy przed okresem czasowej niezdolności do pracy. Całkowitą kwotę uzyskaną w obliczeniach należy podzielić przez 730, czyli przez liczbę dni kalendarzowych w okresie rozliczeniowym, niezależnie od tego, ile dni faktycznie przepracowano.
Krok 2
Całkowita szacowana kwota do wypłaty świadczeń obejmuje wszystkie dochody, od których potrącono podatek dochodowy. W szacunkowej wysokości nie uwzględnia się środków otrzymywanych na świadczenia socjalne, na które składają się wypłaty z tytułu zwolnień chorobowych, pomocy materialnej, pomocy społecznej. Otrzymaną liczbę należy podzielić przez 730. Początkowa liczba będzie podstawowym średnim dziennym zarobkiem przez 2 lata. Ponadto obliczenia są dokonywane w zależności od całkowitego stażu pracy pracownika. Z 8-letnim doświadczeniem wypłacane jest 100% średnich zarobków, od 5 do 8 lat - 80%, do 5 lat - 60%.
Krok 3
Jeżeli czasowa niezdolność do pracy powstała z powodu opieki nad dzieckiem poniżej 15 roku życia, to za opiekę ambulatoryjną trzeba zapłacić 10 dni, w zależności od stażu pracy, od 11 dnia - 50% niezależnie od stażu pracy pracownika. W przypadku opieki stacjonarnej - wszystkie dni w zależności od stażu pracy, ale nie więcej niż 15 dni na jeden przypadek opieki. Należy również pamiętać, że dni opieki łącznie przez cały rok mogą być opłacane w stawce 45 dni za wszystkie przypadki opieki nad dzieckiem w wieku od 7 do 15 lat, dla dziecka poniżej 7 lat - 60 dni, dla dziecka niepełnosprawnego - 120 dni. Nie ma limitu czasowego na płatną opiekę nad dziećmi zakażonymi wirusem HIV dotkniętymi rutynowymi szczepieniami.
Krok 4
Zwolnienie chorobowe z tytułu ciąży i porodu jest wypłacane w wysokości 100% średnich zarobków, niezależnie od stażu pracy. Możesz otrzymywać wynagrodzenie od wszystkich pracodawców, dla których kobieta pracowała w okresie rozliczeniowym. Jeśli kobieta nie ma wystarczającego doświadczenia zawodowego wynoszącego 24 miesiące, to począwszy od 6 miesięcy doświadczenia zawodowego, obliczenia należy dokonać na podstawie rzeczywistej kwoty zarobków podzielonej przez rzeczywistą liczbę dni kalendarzowych. Przy doświadczeniu do 6 miesięcy obliczenia są dokonywane przy minimalnej płacy. Również w przypadku płacy minimalnej należy obliczyć te kobiety, których wynagrodzenie było niższe niż płaca minimalna lub obliczając kwotę, która okazała się niższa niż płaca minimalna. Usunięto maksymalny limit obliczania wynagrodzenia za urlop macierzyński, który wynosił 415 000 rubli rocznie.
Krok 5
W przypadku kobiet, które przechodzą z jednego urlopu macierzyńskiego na drugi, obliczenia należy dokonać 24 miesiące przed pierwszym urlopem macierzyńskim. Dotyczy to również ilości wprowadzonych zmian w prawie. Wcześniej wypłaty były kwotą szacunkową z płacą minimalną.
Krok 6
Jeżeli chory pracownik pracował w przedsiębiorstwie krócej niż 24 miesiące, musi przedstawić zaświadczenie o wynagrodzeniu wszystkich pracodawców, dla których pracował w okresie rozliczeniowym. W przypadku, gdy pracownik nie pracował wcześniej, obliczenia należy dokonać, dzieląc rzeczywiste zarobki przez rzeczywistą liczbę dni kalendarzowych, ale tylko wtedy, gdy staż pracy wynosi 6 miesięcy lub więcej. Do 6 miesięcy kalkulacja oparta jest na płacy minimalnej.
