Normalny dzień pracy trwa nie dłużej niż osiem godzin, z czterdziestogodzinnym tygodniem pracy. Ten czas pracy określa art. 100 Kodeksu pracy. Istnieją jednak wyjątki, w których długość dnia roboczego może się wydłużyć lub skrócić.
Czas pracy
Kodeks pracy zawiera jasną definicję czasu pracy i przewiduje różne opcje. Za czas pracy uważa się dokładnie czas, w którym pracownik bezpośrednio pracuje, wykonuje dokładnie te czynności, które są mu przypisane w umowie o pracę i obowiązkach służbowych. Ten czas nie obejmuje przerw. W większości przypadków wymiar czasu pracy jest ustalany bezpośrednio przez pracodawcę i zgodny z prawem, nie przekraczając czterdziestu godzin tygodniowo. Te czterdzieści godzin pracy rozkłada się różnie w ciągu tygodnia, w zależności od tak zwanych godzin pracy. Taki reżim ustala się na podstawie umowy o pracę lub umowy.
Głównym trybem przyjętym do użytkowania są normalne godziny pracy. Zgodnie z nią czterdzieści godzin tygodniowo dzieli się na pięć dni roboczych po osiem godzin pracy. Możliwe są również inne opcje podziału godzin pracy. Na przykład w pracy zmianowej godziny pracy są rozłożone tak, aby wynik nie przekraczał dopuszczalnej stawki tygodniowej.
Prawo zezwala zarówno na zwiększenie czasu pracy, jak i skrócenie pracy, pracę w trybie elastycznym.
Skrócony czas pracy dotyczy specjalnych kategorii pracowników. Są to osoby niepełnoletnie, niepełnosprawne, pracujące w szkodliwych lub niebezpiecznych warunkach.
Elastyczny czas pracy lub elastyczny czas pracy – w takim przypadku początek pracy, jej zakończenie lub łączny czas trwania zmiany może ulec zmianie za obopólną zgodą pracownika i pracodawcy. Jednocześnie pracownik musi nadal przepracować ustaloną liczbę godzin pracy w tygodniu.
Godziny pracy mogą nie tylko się skrócić, ale i wydłużyć.
Nieregularne godziny pracy
Nieregularny czas pracy, zgodnie z Kodeksem pracy, jest jednym z godzin pracy i jest formą pracy, w której pracownicy w razie potrzeby mogą wykonywać pracę poza normalnymi godzinami pracy. Takie zaangażowanie może mieć jedynie charakter epizodyczny i powyżej normy takie zaangażowanie w pracę nie jest płatne, ale najczęściej jest rekompensowane dodatkowym urlopem.
Jeżeli umowa o pracę dla pracownika ustanawia nieregularny dzień pracy, nie oznacza to, że pracownik może być stale rekrutowany do pracy. Art. 101 kp mówi jedynie o epizodycznym naborze do pracy, to znaczy rekrutacja ta w żadnym wypadku nie powinna mieć charakteru stałego ani nawet jednoznacznego okresowego.
Dla pracowników o nieregularnych godzinach pracy istnieją również wewnętrzne zasady organizacji, w których ustalany jest konkretny czas rozpoczęcia i zakończenia pracy, czas ten dotyczy wszystkich pracowników organizacji, bez wyjątku, normalny czas pracy.
Inne prace wykonywane ponad normę
Istnieją inne sposoby, aby pracownicy pracowali dłużej niż ustawowe osiem godzin.
Jednym z nich jest praca w nocy. Jeśli istnieje potrzeba produkcji, taka praca jest możliwa. Całkowity czas pracy nie powinien jednak przekraczać czterdziestu godzin tygodniowo. Można to osiągnąć, zapewniając dodatkowy czas odpoczynku równy czasowi pracy. gdy ten warunek zostanie spełniony, nie zostaną wygenerowane dodatkowe godziny.
Należy pamiętać, że praca w nocy powinna być skrócona o godzinę.
Praca w godzinach nadliczbowych - tak w życiu codziennym nazywają pracę ponad normalny czas pracy, która jest wykonywana na wolę organizacji lub przedsiębiorcy, czyli pracodawcy.
Wszystkie przypadki, w których możliwe jest powierzenie takiej pracy pracownikowi, są wyraźnie wskazane w prawie. Pracodawca nie może samodzielnie zmieniać ani uzupełniać listy. Jeśli jednak istnieje pisemna zgoda pracownika na wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych, można się w nią zaangażować z późniejszą wypłatą w większej wysokości.
