Konsekwencje błędów technicznych w umowie co do zasady nie mają decydującego wpływu na jej interpretację i wykonanie. Jeżeli błędy te w istotny sposób zniekształcają znaczenie porozumienia, może być wymagany dodatkowy dowód rzeczywistej treści warunków, na których porozumienie zostało zawarte.
Błędy techniczne w umowach nie są rzadkością, jednak zazwyczaj wychodzą na jaw dopiero przy rozpatrywaniu sporu prawnego związanego z wykonaniem odpowiedniej umowy. Jeżeli jakiekolwiek tego rodzaju błędy ujawnią się przypadkowo przy braku sprzeczności między stronami umowy, to zazwyczaj są one korygowane za obopólną zgodą, na co wystarczy zawarcie dodatkowej umowy. W zdecydowanej większości przypadków błędy techniczne pozostają niezauważone, gdyż strony nie zapoznają się ze wszystkimi warunkami umowy na etapie jej realizacji. Wykrycie takich błędów może spowodować duże problemy w przypadku sporu prawnego, którego przedmiot wynika bezpośrednio z treści umowy.
Co robią, gdy w sądzie zostaną wykryte błędy techniczne?
Prawo cywilne zawiera jasne wskazówki dotyczące interpretacji warunków każdej umowy. To właśnie tych norm przestrzegają sądy, gdy wykryją błędy techniczne w umowie. W szczególności znaczenie umowy zostanie ustalone na podstawie jej dosłownej treści. Jeżeli błąd techniczny sprawia, że treść dosłowna jest niejasna, wówczas badane są inne warunki umowy, z którymi porównywana jest treść klauzuli niejasnej. Uwzględniane jest również ogólne znaczenie zawartej umowy oraz kierunek woli stron. Dlatego błędy typograficzne, pominięcia liter, słów, znaków, niespójności i inne błędy techniczne zazwyczaj nie mają znaczenia. Takie nieścisłości co do zasady są zawarte we wszystkich egzemplarzach umowy, gdyż dopuszcza się je na etapie komputerowego wpisywania tekstu umowy.
Co zrobić, jeśli znaczenie jest znacznie zniekształcone?
Niekiedy w umowie znajdują się istotne błędy techniczne, które całkowicie zniekształcają jej treść semantyczną. Jednocześnie ogólne znaczenie umowy lub inne jej warunki nie pozwalają na jednoznaczne ustalenie faktycznej woli stron umowy. Klasycznym przykładem tego rodzaju błędu technicznego jest pominięcie cząstki „nie” lub jej nadmierne użycie przy formułowaniu odpowiedzialności partii. W takim przypadku terminowi umowy można nadać dokładnie odwrotne znaczenie, a udowodnienie istnienia błędu technicznego może być trudne. W takim przypadku prawo wymaga od sądu oceny innych dowodów dostarczonych przez zainteresowaną stronę. Pomocą w interpretacji umowy może być np. wstępna korespondencja między stronami, w której uzgodniono podstawowe warunki kontrowersyjnej umowy.
