Od 2012 roku mieszkańcy wszystkich budynków mieszkalnych w Rosji widzą nową linię na swoich rachunkach - zapłatę za poważne naprawy. Ta opłata okazała się obowiązkowa. Jednak nie wszyscy zgadzali się z tym stanem rzeczy, więc wielu sprzeciwiało się dodatkowej dopłacie i zaczęło ją celowo ignorować.
Minęło kilka lat, a wielu mieszkańców bloków mieszkalnych nie zaczęło płacić kwoty ustalonej zgodnie z taryfą, którą fundusz naprawy kapitału co miesiąc wystawia na rachunkach, wysyłając je pocztą do Rosji. Jednocześnie szczególnie uważni obywatele zauważyli, że ich udział w tym parametrze stale rośnie, fundusz nalicza przyzwoite kary. Powstaje samo pytanie: jakie środki zostaną podjęte w stosunku do tych, którzy nie płacą za usługę iw jakim stopniu pobieranie opłat jest co do zasady uzasadnione.
Zapłać lub zignoruj
Odnosząc się do Kodeksu Mieszkaniowego Federacji Rosyjskiej, w art. 210 można przeczytać, że właściciel przestrzeni życiowej ponosi ciężar odpowiedzialności za utrzymanie należącej do niego nieruchomości, chyba że obowiązujące ustawodawstwo stanowi inaczej lub jest określone w Umowa.
Dlaczego obywatele nie chcą płacić za remont?
Istnieje kilka kategorii mieszkańców apartamentowców, którzy ignorują tę płatność. Przede wszystkim fala oburzenia ogarnęła mieszkańców nowych budynków: domy właśnie oddano do użytku, bo okazało się, że trzeba zebrać fundusze na ich remont. Naturalne są obawy osób, które boją się utraty środków.
Po drugie, obywatele nie ufają swojej firmie zarządzającej, boją się oszustw i utraty środków.
Jednak decydując się na takie działanie, obywatele powinni zrozumieć, że płatność za poważne naprawy reguluje prawo federalne, w szczególności art. 271 z 25 grudnia 2012 r. Płatności nie są pobierane od osób mieszkających w niesprywatyzowanych mieszkaniach, ponieważ nie są ich właścicielami, ich mieszkanie jest wydziałowe lub komunalne.
Na tych właścicieli, którzy nie chcą płacić, nakładana jest kara - nałożenie kary, której dotkliwość zależy bezpośrednio od wysokości długu, zgodnie z prawem magistratu lub sądów rejonowych.
Z reguły schemat oddziaływania na dłużników jest następujący. Po pierwsze, naliczane są kary - dwa miesiące po rozpoczęciu zadłużenia. Jeśli nic się nie zmieni w ciągu sześciu miesięcy, sąd może wezwać winnego za pomocą wezwania do rozpatrzenia sprawy. Po rozpatrzeniu sprawy, biorąc pod uwagę okoliczności obciążające lub łagodzące, sąd może nałożyć grzywnę w wysokości kilku miesięcznych rat.
Zakaz opuszczania państwa dla zadłużonych obywateli staje się popularną współczesną karą. W rzadkich przypadkach sąd może podjąć decyzję o zajęciu majątku dłużnika na rzecz spłaty długu.
Ponadto niemożność sprzedaży zadłużonego mieszkania staje się pośrednią karą, a raczej przeszkodą. Mówiąc dokładniej, można go oczywiście sprzedać, ale WIT wyda zaświadczenie o długu. Może więc być silnym argumentem przeciwko kupowaniu od potencjalnych nabywców.
Ustawodawstwo zobowiązuje zatem właścicieli budynków mieszkalnych do comiesięcznej opłaty za remont kapitalny według ustalonej stawki (różni się w zależności od miasta). Można to zrobić albo na rzecz funduszu naprawy kapitału, albo na rachunek bieżący domu (utworzony przez samych lokatorów). W przeciwnym razie państwo za pomocą instrumentów sądowych będzie mogło odzyskać znacznie większe kwoty.
