Nasz wspaniały kraj ma długą i fascynującą historię. Obejmuje to historię prawa prywatnego międzynarodowego.
Początek tworzenia i rozwoju prawa prywatnego międzynarodowego sięga Imperium Rosyjskiego. Faktem jest, że terytorium Imperium Rosyjskiego nie było jednorodne. Istniały odrębne terytoria, które miały swoją specyfikę w zakresie rozpatrywania spraw cywilnych. Aby nie było problemów w kwestiach prawa właściwego, wykorzystano konflikty międzyregionalne.
Dalej, po Imperium Rosyjskim, rozpoczyna się okres sowiecki, związany z dojściem do władzy bolszewików. Na tym etapie prawo prywatne międzynarodowe i prawo międzynarodowe w ogóle nie mają zastosowania i istnieją jako „nauka dla nauki”. Faktem jest, że z jednej strony polityka państwa sowieckiego była raczej zamknięta, z drugiej zaś prowadzenie spraw międzynarodowych odbywało się za pośrednictwem specjalnej komisji państwowej, to znaczy stosunki międzynarodowe były wyłączną domeną Państwo. Pierwsze prace z zakresu prawa międzynarodowego w tym okresie należały do Makarowa, Kryłowa, Koreckiego itp.
W latach 60. istnieje praktyczna potrzeba międzynarodowego prawa prywatnego. To pobudziło rozwój nauki. Ale naprawdę duże zapotrzebowanie na prawo prywatne międzynarodowe pojawiło się w latach 80., kiedy kraj wkroczył na drogę reform gospodarczych i politycznych.
Kolejnym etapem był upadek ZSRR w 1991 roku. Nowo powstałe niepodległe republiki nie miały ani doświadczenia, ani podstaw do rozwoju stosunków międzynarodowych. Rosja pozostała w najkorzystniejszej sytuacji, ponieważ istniała tylko radziecka szkoła prawa prywatnego międzynarodowego.
Aby stanowić podstawę rozwoju stosunków międzynarodowych i prawa prywatnego międzynarodowego, w szczególności na zgromadzeniu WNP w 1996 r. przyjęto modelowy kodeks cywilny, w którym dział 7 został przypisany tej dziedzinie nauki.
