Do tej pory brakuje wykwalifikowanych przedstawicieli specjalizacji roboczych; ludzie wykonujący pracę fizyczną ze „złotymi rękami” są dziś wysoko cenieni. Młoda osoba, która dopiero decyduje, czy zostać pracownikiem, czy zdobyć wyższe wykształcenie i zostać pracownikiem, musi mieć pojęcie o różnicach między jedną kategorią a drugą.
Pomimo tego, że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat prestiż zawodów pracujących znacznie się obniżył, a tysiące młodych ludzi w całym kraju co roku zdobywa dyplomy z prawa i ekonomii, sytuacja stopniowo się poprawia. Faktem jest, że jeśli nikt nie zacznie pracować rękami, a wszyscy są menedżerami, produkcja czegokolwiek będzie po prostu niemożliwa. Ponadto wysoko wykwalifikowany pracownik może zarobić znacznie więcej niż jego rówieśnik „biały kołnierzyk”, unikając przy tym tzw. wypalenia zawodowego.
Główne różnice między pracownikiem a pracownikiem
Przede wszystkim pracownicy różnią się od pracowników tym, że wypełnianie ich obowiązków zawodowych nie wiąże się z pracą fizyczną. W większości przypadków wykonanie zadania przydzielonego pracownikowi niekoniecznie musi odbywać się zgodnie z jakimś ustalonym algorytmem działań. Daje to szansę przedstawicielom tej grupy społecznej na kreatywność w codziennej pracy. Pracownik może być zatrudniony w przemyśle (inżynierowie, kosztorysy, energetyka), w aparacie państwowym (wszelkiego rodzaju urzędnicy), w szkolnictwie (profesorowie, doktoranci) iw handlu (kierownicy, handlowcy). Wynagrodzenie pracowników w większości przypadków to płaca ryczałtowa + premie za konkretne projekty.
Z drugiej strony klasa robotnicza tradycyjnie obejmuje wszystkich tych, którzy utrzymują się z pracy fizycznej. Jej przedstawicielami są górnicy i spawacze, elektrolizy i kierowcy oraz osoby zatrudnione przy produkcji przenośników. Wynagrodzenie pracownika to najczęściej premie akordowe. Aby rozpocząć karierę w jednej z pracujących specjalności, nie trzeba zdobywać wyższego wykształcenia - wystarczy ukończyć szkołę zawodową (obecnie takie placówki edukacyjne częściej nazywane są „liceum”) lub technikum, w niektórych przypadkach wystarczy pełne wykształcenie średnie.
Cechy pracy pracownika i pracownika
Zdecydowana większość pracowników pracuje 40 godzin w tygodniu, na przykład od 8:00 do 17:00 w pięciodniowym tygodniu pracy. Pracownik może mieć ten sam harmonogram, a może zmianę, w której jedna zmiana trwa 6, 8, 12 lub 24 godziny i może rozpocząć się rano, po południu lub wieczorem.
Miejscem pracy pracownika jest najczęściej biuro, w którym tworzy produkt intelektualny przy użyciu technologii komputerowej i nie poddając się dużym obciążeniom. Miejscem pracy przedstawiciela klasy robotniczej jest warsztat, kopalnia, kabina specjalnego wyposażenia; tam za pomocą mechanicznych narzędzi pracy człowiek tworzy naprawdę policzalny produkt.
Czasami prawie każdy pracownik jest narażony na silny stres emocjonalny w godzinach pracy. Natomiast pracownik pod koniec zmiany może sobie pozwolić na zapomnienie o wszystkim, co wiąże się z jego działalnością zawodową, ale tylko do rozpoczęcia kolejnej zmiany.
