Zgodnie z prawem pracy pracodawca ma prawo do zawierania umów na czas określony z pracownikami zatrudnionymi czasowo, na przykład w przypadku urlopu rodzicielskiego głównego pracownika. Zatrudniając takiego pracownika, należy kierować się Kodeksem pracy Federacji Rosyjskiej, a mianowicie art. 59 i 79.
Instrukcje
Krok 1
Zgodnie z Kodeksem pracy musisz zawrzeć umowę o pracę z dowolnym pracownikiem (tymczasowym lub na stałe). Podstawą zatrudnienia jest wniosek pracodawcy. Dlatego poproś przyszłego pracownika o napisanie oświadczenia w Twoim imieniu. Tutaj musi wskazać pożądane stanowisko, a także fakt, że zatrudnienie jest tymczasowe.
Krok 2
W dużych organizacjach cała przychodząca korespondencja jest odnotowywana w specjalnych dziennikach, które prowadzi sekretarz. Jeśli je posiadasz, sporządź protokół z przyjęcia wniosku.
Krok 3
Chociaż pracownik jest tymczasowy, musi podpisać lokalne akty, na przykład opis stanowiska. Dołącz tutaj informacje o obowiązkach, prawach i warunkach pracy.
Krok 4
Wypełnij dokument administracyjny - zlecenie pracy. Możesz skorzystać z ujednoliconego formularza nr T-1 lub możesz go samodzielnie opracować (pamiętaj, aby to naprawić w polityce rachunkowości organizacji). Wpisz tutaj informacje o charakterze pracy (tymczasowe), wskaż stanowisko i wysokość wynagrodzenia. Podstawą wydania zlecenia jest oświadczenie pracownika.
Krok 5
Sporządź umowę o pracę, która musi być wystawiona na czas określony. Tutaj możesz określić zakres czasowy (na przykład rok) lub możesz wprowadzić konkretną datę (na przykład umowa jest ważna do 1 stycznia 2012 r.).
Krok 6
Pomimo tego, że pracownik jest zatrudniony na jakiś czas, musisz sporządzić osobistą kartę. Wprowadź tam informacje o pracowniku - dane paszportowe, dane NIP, SNILS i inne. Zapisz charakter pracy. Możesz również sporządzić akta osobowe, tutaj zawrzyj wszystkie kopie dokumentów, w tym zamówień, umowy o pracę.
Krok 7
Wypełnij zeszyt pracy pracownika, czyli w kolumnie „Informacje o zadaniu” dołącz wpis na podstawie zamówienia na zatrudnienie.
