Każde przedsiębiorstwo, czy to spółka akcyjna, czy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ma własną strukturę. Ze względu na zamieszanie w definicji niektórych osób, które zajmują miejsce w hierarchii firmy, ludzie mogą mieć nie do końca poprawne pytania, np. jak nie wypłacać pensji założyciela.
Instrukcje
Krok 1
Założyciel - osoba, która założyła (stworzyła) przedsiębiorstwo, wynika to z samej definicji. Założycielem może być zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna, która wniosła określony wkład do kapitału zakładowego przedsiębiorstwa - własność, papiery wartościowe, pieniądze lub w postaci własności intelektualnej.
Krok 2
Nawiasem mówiąc, nie mylcie założycieli z członkami spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i udziałowcami zamkniętych i otwartych spółek akcyjnych. Zarówno pierwsi, jak i drudzy w pewien sposób uczestniczą w kapitale zakładowym, ale jednocześnie założycielami mogą być tylko osoby, które stworzyły przedsiębiorstwo. Oznacza to, że każdy założyciel może być uczestnikiem (akcjonariuszem), ale nie każdy uczestnik lub udziałowiec może być nazywany założycielem.
Krok 3
Uczestnicy (akcjonariusze) firmy, niezależnie od tego, czy są założycielami, czy nie, nie otrzymują wynagrodzenia w przedsiębiorstwie. Otrzymują dochody z zysku w zakresie, w jakim dokonano wpłaty na kapitał zakładowy. Wynagradzani są tylko pracownicy.
Krok 4
Dyrektor (Dyrektor Generalny) – organ wykonawczy firmy. Należy do państwa pracowników i musi otrzymywać wynagrodzenie za swoją pracę. Reguluje to Kodeks Pracy Federacji Rosyjskiej. Członek spółki może pełnić funkcję dyrektora, w którym to przypadku zgodnie z prawem przysługuje mu zarówno udział w zysku, jak i wynagrodzenie. To, że może być jednocześnie jednym z założycieli firmy, nie ma znaczenia, ale rosyjska praktyka w takich przypadkach jest niejednoznaczna.
Krok 5
Wyjątkiem jest sytuacja, gdy dyrektor jest jedynym założycielem firmy. Zarówno Ministerstwo Finansów Federacji Rosyjskiej, jak i Ministerstwo Zdrowia i Rozwoju Społecznego zgadzają się, że dana osoba nie może zawrzeć ze sobą umowy o pracę, co oznacza, że nie ma podstaw do naliczania podatków. Prowadzi to naturalnie do wniosku, że przedmiot opodatkowania (czyli wynagrodzenie) również jest nieobecny.
