Pojęcie „rejestracji pobytu” pojawiło się w ZSRR pod koniec lat 20. ubiegłego wieku. Pieczątka z adresem rejestracji określała, w którym mieście dana osoba może mieszkać, gdzie pracować, do której przychodni się zgłosić, do jakiego przedszkola i do jakiej szkoły wysłać dzieci. Jeśli człowiek nie miał pozwolenia na pobyt, to tak jakby nie istniał, bez niego został pozbawiony niemal wszystkich praw gwarantowanych przez Konstytucję, w tym prawa do pracy.
Jaka jest różnica między rejestracją a rejestracją?
W przeciwieństwie do konstytucyjnego prawa człowieka do swobodnego przemieszczania się, rejestracja jako taka została zniesiona w 1993 roku. Została zastąpiona obowiązkową rejestracją, która może być tymczasowa lub stała. Pierwsza nazywa się „w miejscu zamieszkania”, druga – „w miejscu zamieszkania”, więc nadal nazywana jest rejestracją.
Zgodnie z ustawą „O prawie obywateli Federacji Rosyjskiej do swobodnego przemieszczania się” każda osoba, która przybywa do Rosji lub przebywa na jej terytorium, musi się zarejestrować, zarejestrować lub w stary sposób zarejestrować się pod swoim stałym adresem zamieszkania lub gdzie znajduje się tymczasowo.
Jeśli ktoś przyjeżdża odwiedzić krewnych, musi uzyskać tymczasową rejestrację pod ich adresem, jeśli przyjechał odpocząć - pod adresem, pod którym wynajął pokój. Uważa się, że rejestracja stała lub tymczasowa nie ma żadnych ograniczeń, a zgodnie z prawem przy ubieganiu się o pracę pracodawca nie ma prawa postawić warunku obecności obowiązkowej rejestracji.
Niedawno Federalna Służba Migracyjna zainicjowała opracowanie ustawy znoszącej wszelkiego rodzaju rejestrację, w tym w miejscu rejestracji. W 2014 roku planowane jest przedłożenie tej ustawy do rozpatrzenia przez Dumę Państwową.
Co mówi prawo i jak to się naprawdę dzieje
W sztuce. 65 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej wyraźnie określa listę dokumentów, które osoba ubiegająca się o pracę musi przedstawić pracodawcy. Wśród nich: paszport lub inny dokument tożsamości; Historia zatrudnienia; zaświadczenie o ubezpieczeniu emerytalnym; dla osób odpowiedzialnych za służbę wojskową - wojskowe dokumenty rejestracyjne; a także dokumenty dotyczące otrzymanego wykształcenia.
Prawo wyraźnie zabrania pracodawcom wymagania jakichkolwiek innych dokumentów. Artykuł 64 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej mówi, że przy zawieraniu umowy o pracę prawa pracownika nie powinny być bezpośrednio lub pośrednio ograniczone, ani w zależności od płci, wieku lub rasy, ani w zależności od miejsca zamieszkania.
Jednak, jak pokazuje praktyka, niektórzy pracodawcy bezpośrednio naruszają prawo, a nawet wskazują w ogłoszeniach o pracę wymagania dotyczące rejestracji w miejscu zamieszkania.
Jest to szczególnie powszechne w stolicy i regionie moskiewskim.
Niechęć do zatrudnienia nierezydenta niestety nie będzie można udowodnić, jeśli zwyczajnie nie odpowiesz na przesłane CV lub zostaniesz oszukany, obiecując kontakt z Tobą po rozmowie.
