Czasami długa nieobecność pracownika spowalnia cały proces pracy. Ten fakt przede wszystkim budzi oburzenie szefa przedsiębiorstwa, który chciałby jak najszybciej pozbyć się takiego pracownika. Ale czasami jest to dość problematyczne.
Częste zwolnienia lekarskie nie są powodem zwolnienia dismiss
Zgodnie z literą prawa inicjatywa pracodawcy jest niedopuszczalna w związku ze zwolnieniem pracownika, który często jest nieobecny ze względów zdrowotnych. Przedłużająca się choroba lub częste zwolnienia lekarskie nie są wystarczającym powodem zwolnienia. Ponadto Kodeks pracy Federacji Rosyjskiej nie zawiera klauzuli, która przewidywałaby zwolnienie pracownika z powodu przedłużającej się choroby lub częstego zwolnienia chorobowego.
Dlatego też, jeśli dana osoba została zwolniona z powodu częstego i długiego zwolnienia lekarskiego, fakt ten jest bezpośrednim naruszeniem prawa. W takim przypadku zwolniony pracownik musi skonsultować się w tym zakresie z inspekcją pracy i uzyskać przywrócenie do pracy na drodze sądowej. Tutaj każdy sąd będzie po stronie zwolnionego pracownika. Ponadto po przywróceniu do pracy możesz napisać rezygnację następnego dnia po powrocie do pracy, otrzymując jednocześnie należną karę za przestój z winy pracodawcy. Okres niezdolności pracownika do pracy z przyczyn zdrowotnych lub na skutek urazu nie jest ograniczony. Okres niezdolności do pracy w związku z opieką nad chorym krewnym w niektórych przypadkach również nie jest ograniczony.
Wyjątki
Tylko w wyjątkowych przypadkach choroba pracownika uprawnia pracodawcę do wypowiedzenia umowy o pracę. To zwolnienie odbywa się na podstawie odpowiedniego zaświadczenia lekarskiego. Artykuł 77 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej, paragraf 8, zawiera szczegółowy opis procesu zwolnienia.
Ten artykuł prawa pracy stanowi: procedura zwolnienia jest legalna, jeśli istnieje zaświadczenie lekarskie potwierdzające, że pracownik, który ze względów zdrowotnych potrzebuje tymczasowego przeniesienia do innej pracy na okres 4 miesięcy lub dłużej, lub stałego przeniesienia, odmawia przeniesienia lub pracodawca nie ma niezbędnego wakatu.
W rzeczywistości Kodeks pracy obowiązuje tylko w przedsiębiorstwach państwowych, a potem do pewnego czasu. Za zwolnienie chorobowe pochodzi ze skarbu państwa lub wszystko jest rekompensowane przez ubezpieczenie państwowe. W organizacji komercyjnej kierownictwo nie lubi często chorych pracowników, ponieważ przedsiębiorca płaci za zwolnienie chorobowe z własnej kieszeni. I często powstają wszystkie „warunki”, pod którymi pracownik jest zmuszony napisać rezygnację.
Dlatego, jeśli istnieje powód do częstego brania zwolnienia lekarskiego, lepiej od razu omówić ten fakt z kierownictwem. Na pewno będzie jakiś kompromis, bo menedżerowie to też ludzie, a jeśli pracownik jest pierwszorzędnym specjalistą w swojej dziedzinie, nie chcesz go stracić w żadnych okolicznościach.
