Zwolnienie za nieobecność to bardzo nieprzyjemne wydarzenie dla każdego pracownika. Jednak brak pracy może mieć naprawdę obiektywne powody. Spójrzmy na kilka przykładów na ten temat.
Pierwszy przykład: niepodejmowanie pracy w związku z aresztem administracyjnym nałożonym na pracownika przez sąd. Biorąc pod uwagę, że przyczyny nałożenia takiej kary nie dotyczą stosunku pracy między pracodawcą a pracownikiem, odbycie aresztu uważa się za uzasadniony powód nieobecności w pracy. Sądy stwierdzają, że w tym przypadku nieobecność w pracy nie wiąże się z uchylaniem się od wykonywania obowiązków pracowniczych.
Przykład drugi: pracownik nie przyszedł do pracy, ponieważ oddał krew jako dawca. Rzeczywiście, prawo przewiduje dodatkowy dzień odpoczynku po oddaniu krwi i jej składników. Mówimy jednak o jednym dniu kalendarzowym, czyli o dniu. Dlatego też, jeśli koniec zmiany pracownika przypada na następny dzień, jego nieobecność w pracy podczas całej zmiany uważa się za nieobecność. Sądy twierdzą, że dzień odpoczynku podawany jest bez odniesienia do harmonogramu pracy. Co więcej, ten dzień należy wykorzystać natychmiast po oddaniu krwi, nie ma już możliwości późniejszego wykorzystania.
Przykład trzeci: pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin nie pojawił się w pracy, ponieważ był w podróży służbowej do ustalonego miejsca pracy. Ponieważ praca w niepełnym wymiarze godzin to praca w czasie wolnym od głównej pracy (art. 282 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej), taka podróż służbowa jest obiektywnym i uzasadnionym powodem nieobecności w pracy.
Przykład czwarty: pracownik nie był w pracy z powodu zbadania faktu wypadku. Biorąc pod uwagę, że jego obowiązkiem jest wyjaśnienie faktu wypadku, w którym pracownik stał się uczestnikiem, zwolnienie z powodu nieobecności w tej sytuacji będzie niezgodne z prawem.
