Błędem jest myślenie, że przyjęcie spadku jest bezpośrednim obowiązkiem spadkobiercy. Zgodnie z rosyjskim prawem cywilnym i rodzinnym nie jest to obowiązek, ale prawo. I wcale nie jest konieczne korzystanie z takiej możliwości.
Instrukcje
Krok 1
Art. 1157 ust. 1 obecnego kodeksu cywilnego mówi, że spadkobierca może odmówić spadku albo na rzecz innego spadkobiercy, jeżeli taki istnieje, albo w sposób abstrakcyjny, bez wskazania konkretnej osoby. Część 2 art. 1157 wyznacza termin zrzeczenia się spadku – sześć miesięcy. W jego trakcie możesz wyrazić swoją niechęć do zostania odbiorcą spadku, nawet jeśli już wcześniej go przyjąłeś. Jeżeli od przyjęcia spadku upłynęło więcej niż sześć miesięcy, masz prawo złożyć do sądu stosowny wniosek z uzasadnieniem uchybienia terminu i odrzucenia odziedziczonych rzeczy. Zanim odrzucisz propozycję spadku, zastanów się dwa razy: zrzeczenie się jest nieodwracalne i nie można go zmienić.
Krok 2
Wyjątkiem jest dziedziczenie zarekwirowane - nie można odmówić przyjęcia własności, która uległa utracie. Takie jest dziedziczenie bez spadkobierców, czy to z testamentu, czy z mocy prawa. Drugą opcją przeniesienia odziedziczonego majątku na escheat jest usunięcie wszystkich spadkobierców z otrzymania lub ich odmowa na rzecz nieokreślonych osób. Jest nabywana automatycznie, a prawo nie wymaga Twojej zgody.
Krok 3
Jeżeli spadkobiercą jest osoba niepełnoletnia, osoba ubezwłasnowolniona lub częściowo zdolna, do odrzucenia spadku należy dołączyć pisemną zgodę miejscowego organu opiekuńczo-opiekuńczego oraz ewentualnych rodziców.
Krok 4
Możesz zrzec się spadku na rzecz konkretnej osoby, która jest jednocześnie jednym ze spadkobierców testamentem lub z mocy prawa. Możesz zrezygnować tylko z całego spadku, ale nie z jego części. Istnieje kilka sposobów na rezygnację z dziedziczenia. Wariant pierwszy – wniosek o zrzeczenie się spadku składasz u notariusza bezpośrednio w miejscu otwarcia spadku. Po drugie, do urzędnika odpowiedzialnego za wydawanie świadectw własności składany jest pisemny wniosek.
