Czas spędzony przez zatrudnioną kobietę na urlopie macierzyńskim do ukończenia przez dziecko trzeciego roku życia jest wliczany na specjalnych warunkach do stażu pracy. Pomimo tej gwarancji socjalnej wiele matek ma potrzebę pójścia do pracy przed terminem. Możesz to zrobić w dowolnym momencie - wystarczy własne pragnienie. Ale odpowiedź na pytanie, jak zachować wypłaty odszkodowania otrzymane w tym okresie, wymaga wyjaśnienia.
W potocznym znaczeniu słowo „dekret” odnosi się do całego okresu zwolnienia kobiety z pracy związanej z ciążą, porodem i realizacją pieczy zastępczej nad noworodkiem. „Czas letni” rozpoczyna się w dniu wyjazdu na urlop macierzyński, o którym mowa w art. 255 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej. Następnie na podstawie art. 256 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej następuje urlop na opiekę nad noworodkiem. Kobieta musi wrócić do pracy dzień po ukończeniu przez dziecko 3 lat.
Ale często zdarzają się sytuacje, w których matka musi iść do pracy przed terminem. Może to być spowodowane trudnościami finansowymi w rodzinie, chęcią zmniejszenia obciążenia gospodarstwa domowego, obawą przed utratą umiejętności i kwalifikacji zawodowych, a także innymi równie istotnymi przyczynami. Powstaje pytanie, jak i kiedy można to zrobić.
Czas letni dzieli się na dwa okresy: urlop macierzyński i urlop rodzicielski. Różnią się one zarówno pod względem dokumentacji, jak i charakteru płatności dokonywanych przez organizację na rzecz pracownika. Dlatego kobieta powinna na różne sposoby jeździć i wyjeżdżać z tych wakacji.
Na okres prenatalny i postnatalny (w większości przypadków jest to 140 dni kalendarzowych) kobieta zostaje zwolniona z pracy na podstawie orzeczenia o niezdolności do pracy. W tym czasie otrzymuje zasiłek, który jest jednorazowy iw całości płatny po przedstawieniu organizacji dokumentu medycznego.
W wąskim znaczeniu tego słowa „dekret” nazywa się pobytem kobiety „na zwolnieniu lekarskim”. Jest oczywiste, że w tym okresie pod żadnym pozorem nie może iść do pracy przed terminem. Na okres urlopu macierzyńskiego kobietę uznaje się za czasowo niepełnosprawną, a jej świadczenia z tytułu macierzyństwa wypłacane są na koszt państwowych funduszy ubezpieczeń społecznych.
Po zakończeniu urlopu macierzyńskiego kobieta ma możliwość powrotu do pracy. Bo dalszą nieobecność w miejscu pracy trzeba sformalizować poprzez napisanie wniosku o urlop na opiekę nad noworodkiem.
Niewiele współczesnych matek zaryzykuje pozostawienie bez opieki 2-miesięcznego dziecka i będzie chciało skorzystać z prawa do dalszej pracy, ledwo kończąc urlop poporodowy. Zwykle kobiety zgłaszają się do organizacji z wnioskiem o urlop rodzicielski do ukończenia przez dziecko 3 roku życia. Jednocześnie pracownik zachowuje prawo do przerwania urlopu w dowolnym momencie i wyjścia do pracy przed terminem. Jedynym wymogiem jest wcześniejsze powiadomienie pracodawcy o tym zamiarze. W końcu pracownik tymczasowy może pracować na stanowisku „macierzyńskim”, a szef musi upewnić się, że w książce pracy zastępcy jest porządek.
Całkowity trzyletni okres urlopu macierzyńskiego dzieli się na dwie części. Dopóki dziecko nie osiągnie wieku półtora roku. Przez chwilę, dopóki dziecko nie skończy trzech lat. Ta gradacja wynika z faktu, że okresy te są różnie finansowane. Opiekując się dzieckiem do 1,5 roku życia matka otrzymuje co miesiąc zasiłek w wysokości 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Źródłem takich wypłat są państwowe fundusze ubezpieczeń społecznych. Wraz z tym ma prawo do odszkodowania w wysokości 50 rubli miesięcznie. Odszkodowanie ze względu na swoją skromność jest raczej symboliczne, ale pracownik musi mieć również taką kwotę, którą pracodawca jest zobowiązany wypłacić z mocy prawa. Jeżeli matka przerwała urlop rodzicielski w okresie, gdy dziecko nie miało jeszcze 1,5 roku, to od dnia, w którym poszła do pracy, jej państwowe dofinansowanie ustaje. Traci również prawo do odszkodowania od pracodawcy. Kiedy więc wraca do pełnienia funkcji pracowniczych, jedynym źródłem jej dochodu staje się jej pensja, a pozostałą niewykorzystaną część urlopu (i comiesięczną pensję) może uzyskać jej ojciec lub ktoś z jej bliskich, ale jednocześnie musi przestać pracować… Jest mało prawdopodobne, że takie zrównanie sił przyczyni się do poprawy sytuacji finansowej w rodzinie.
Istnieją całkowicie legalne sposoby na rozpoczęcie pracy przez matkę, przy zachowaniu świadczeń socjalnych:
- Idź do pracy w niepełnym wymiarze godzin w swoim miejscu pracy.
- Pracuj dla swojego pracodawcy zdalnie, wykonując pracę w domu.
- Nie wracaj do swoich obowiązków służbowych, przewidzianych umową o pracę, ale zawrzyj umowę GPC o wykonywanie pracy lub świadczenie usług.
- Pracuj zdalnie (niezależny).
Każda z tych opcji ma zalety i wady.
Prawo zobowiązuje pracodawcę do zaspokojenia pragnienia kobiety do pracy, nie w pełni wypełniając swoje funkcje pracownicze. Jednocześnie, aby mogła zachować prawo do państwowych świadczeń opiekuńczych, należy przestrzegać normy społecznej, zgodnie z którą matka powinna poświęcać większość czasu na opiekę nad dzieckiem, a nie na pracę. Ważne jest więc, jak będzie wyglądać zatrudnienie w niepełnym wymiarze godzin.
Po pierwsze, godziny pracy powinny być utrzymywane nie w dniach, ale w godzinach. Po drugie, należy obliczyć czas trwania codziennej pracy, biorąc pod uwagę fakt, że w czasie aktywnego czuwania osoby (14 godzin na dobę) matka powinna poświęcać dziecku większość czasu. Stosując standardową normę pełnego czasu pracy (8 godzin na 5-dniowy tydzień), można obliczyć, że praca w niepełnym wymiarze godzin przez kobietę powinna być mniejsza niż 6 godzin 30 minut, czyli praca dzienna godzina lub pół godziny mniej niż niekompletny harmonogram nie może być uwzględniony. A skrócenie dnia pracy o minuty nie jest generalnie uznawane za środek, który pozwala na dalszą opiekę nad dzieckiem, podobnie jak 4-dniowy 8-godzinny harmonogram. Z punktu widzenia utrzymania przywilejów urlopowych najkorzystniejsze opcje dla niepełnego harmonogramu (z 40-godzinnym 5-dniowym tygodniem pracy) to: praca dzienna trwająca 5 godzin; pracować 3 dni w tygodniu po 8 godzin. W regionalnych zakładach ubezpieczeń społecznych (czyli nadzorują one wypłatę świadczeń z budżetu państwa) praca kobiet, które odeszły z dekretu przed ukończeniem przez dziecko półtora roku życia, traktowana jest tendencyjnie. Przy ustalaniu uprawnień do dalszego pobierania zasiłku kierują się następującym kryterium: zasiłek macierzyński zostaje zatrzymany, jeżeli utrata wynagrodzenia spowodowana skróceniem czasu pracy przekracza wysokość otrzymywanej dotacji państwowej.
Wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umowy cywilnoprawnej nie jest prawnie zabronione i jest bardzo częstym sposobem dorabiania urlopu macierzyńskiego. Kobieta może sama zaplanować swój czas, aby praca nie szkodziła komunikacji z dzieckiem. Dlatego nadal otrzymuje zasiłek macierzyński. Takie działania można prowadzić zarówno w głównym miejscu pracy, jak iw innej organizacji. Ale przy takiej współpracy należy wziąć pod uwagę następujące. Miejsce pracy wykonawcy musi być określone w umowie. Jeśli jest to praca w domu, wszystko jest poprawnie sformalizowane. A jeśli konieczna jest praca w lokalizacji klienta, obowiązują wymagania dotyczące rejestracji harmonogramu w niepełnym wymiarze godzin. A umowa GPC zawarta z Twoim pracodawcą nie powinna w żaden sposób zastępować umowy o pracę.
Najkorzystniejsza dla matek z punktu widzenia utrzymania zasiłku macierzyńskiego jest praca zdalna, gdyż nie wpływa to na ilość czasu spędzonego z dzieckiem. Na szczęście dla tych kobiet, których pracodawca zapewni im możliwość pracy bez wychodzenia z domu. A dla pracownic położniczych, które będą szukać pracy dodatkowej, problem polega na tym, jak spośród ogromnej liczby ofert na rynku pracy freelance wybrać tę, która będzie najbardziej akceptowalna.
W końcu dla matki jest tylko jeden „szef” iz tym „trzeba się liczyć”.
